«Δεν γίνεται να συγκρίνουμε – εγώ έχανα 7 κιλά σε κάθε αγώνα»
Τη διαφωνία αναφορικά με τις συγκρίσεις που γίνονται για σημερινές και παλαιότερες επιδόσεις εξέφρασε ο πολύπειρος μαραθωνοδρομός, Γιάννης Κούρος.
Ο Έλληνας δρομέας που κατείχε την κορυφαία επίδοση στο αγώνισμα μέσω μιας ανάρτησης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης θίγει το ζήτημα για το αν πρέπει να συγκρίνονται οι επιδόσεις του σήμερα με αυτές του χθες, καθώς οι μεθόδοι διατροφής και τεχνολογίας έχουν αλλάξει, την ίδια ώρα που οι διαδρομές του σήμερα είναι σαφώς πιο έυκολες.
Αναλυτικά το κείμενό του:
«Για να τούς προστατέψω από τις φαιδρές και άτοπες συγκρίσεις του πολυδιαστρεβλωμένου Sparta-Athens-London Η ανοησία της ασχετοσύνης και της σύγκρισης άνισων αποστάσεων κι ανόμοιων διαδρομών: Το έχω εκφράσει επανειλημμένως και παντοιοτρόπως πως δεν μπορεί να γίνονται συγκρίσεις με διαφορετικά πράγματα και μ’ αυτή την ευκαιρία της παραχάραξης από τα πειθήνια όργανα του Spart(a)- Ath(ens)- Lon(don) άλλη μια:
Για να μιλάει κανείς, ή να βάζει δίπλα-δίπλα επιδόσεις είναι κανόνας, προϋπόθεση αλλά και το επιτάσσει η λογική να έχει η διαδρομή παραμείνει αναλλοίωτη ως προς την απόσταση, αφενός και ως προς τη μορφολογία του εδάφους, αφετέρου. Μα εδώ δεν ισχύει ούτε το ένα ούτε το άλλο. Και διασαφηνιζω:
Κατά την πρώτη δεκαετία της τέλεσης αυτού του αγωνίσματος η συγκεκριμένη διαδρομή ήταν:
α) 6 χιλιόμετρα μεγαλύτερη σε σχέση με τη σημερινή (η οργάνωση αφαίρεσε 2 χλμ από την εκκίνηση -Παναθηναϊκό Στάδιο- Ακρόπολη, 1χλμ κόψιμο διαδρομής στην περιοχή Νεμέας και 3 χλμ από την ευθυγράμμιση του δρόμου Τρίπολης Σπάρτης που τότε ήταν 60χλμ και τώρα 57)
β) το 55% της διαδρομής τα πρώτα δέκα χρόνια ήταν χαλικόδρομοι και το 45% παλαιά άσφαλτος με χαρακιές η λακκούβες. Η μεταγενέστερη διαδρομή είναι όλη ασφαλτοστρωμένη με καλής ποιότητας υλικά και μόνο το 3% παραμένει χωρίς άσφαλτο. Αυτό σημαίνει πως ένας δρομέας σήμερα γλυτώνει περίπου 30 λεπτά από τα 6 λιγότερα χιλιόμετρα της μικρότερης διαδρομής και περίπου 100-120 λεπτά από τη βελτίωση της μορφολογίας του εδάφους, και, προφανώς τουλάχιστον 130 -150λεπτά (2 ώρες++) συνολικά, ενώ οι δρομείς που τη διανύουν σήμερα σε 33 με 36 ώρες δεν θα συμπεριλαμβάνονταν στους τερματίσαντες, αφού δεν θα την κάλυπταν σε λιγότερα από 36 με 40 ώρες αντίστοιχα, μιας και η διάρκεια με την κόπωση λειτουργούν προσθετικά. Κατά συνέπεια, μια επίδοση των 22 ωρών κατά τα τελευταία χρόνια δεν μπορεί να συγκρίνεται ή να μπαίνει ως καλύτερη των 23:44’του Dusan Mravlie (1985) ή μια επίδοση των 21 ωρών στην υφιστάμενη διαδρομή δεν μπορεί να θεωρείται καλύτερη από εκείνη των 23:18′ (1985) και την 23:08′ (1990) του Patric Make επίσης κατά την πρώτη δεκαετία.
Οι τέτοιου είδους άτοπες και άστοχες συγκρίσεις για επιδόσεις σε κουτσουρεμένη και αλλοιωμένη διαδρομή όχι μόνο είναι απόρροια έλλειψης λογικής και νοημοσύνης, μα συμβαδίζουν με τη φαιδρότητα!
Όποιος διακατέχεται από σύνεση αντιλαμβάνεται πως δεν μπορεί να συγκρίνει επιδόσεις σε άνισες αποστάσεις και ανόμοια terrain, διαφορετικά οφείλει να παραδεχτεί πως οι επιδόσεις 20:25′ και 20:29′ της παλαιάς διαδρομής αντιστοιχούν σε κάτω από 18:20′ στη νέα.
Και δεν αναφέρομαι στα της τεχνολογίας, διατροφής κλπ που αν συνυπολογιστεί είναι άλλη μια ώρα εις βάρος των παλιών επιδόσεων, ή άλλη μια ώρα υπέρ των μεταγενέστερων… Ένα μόνο θα καταθέσω: έχασα από 7 κιλά και στις 4 φορές που μετείχα, για να συλλάβει κανείς πόσο άθλια οργάνωση εισέπραττα, χωρίς ίχνος τροφής και πόσης υγρών…»
