Δεύτερης μοίρας αθλητές σε απόγνωση..
Την πικρία και την απογοήτευση του εξέφρασε μέσα από μήνυμα του στο Trackfieldcy, ο νεαρός αθλητής των ημιαποστάσεων, Μιχάλης Ιωάννου.
Ο Ιωάννου, ο οποίος αγωνίζεται με τα χρώματα του Γ.Σ Ολύμπια, αναφέρεται στη δυσκολία του να συνδυάζει κάνεις τις στρατιωτικές υποχρεώσεις και τον αθλητισμό, ενώ επίσης θίγει τα ζητήματα της αδιαφορίας και της απαξίωσης που νιώθουν οι νεαροί αθλητές από τους συλλόγους τους και τους αρμόδιους φορείς.
Ο αθλητής των ημιαποστάσεων περιγράφει την προσπάθεια που έκανε ως στρατιώτης για να συνεχίσει να κάνει αυτό που αγαπά, την ίδια ώρα που η περίοδος της πανδημίας σε συνδυασμό με την αδιαφορία των συλλόγων να στηρίξουν τους αθηλτές τον άφησε εκτός σταδίων.
*Η περίπτωση Μιχάλη αποτελεί απλώς και μόνο ένα παράδειγμα πολλών αθλητών/τριών που χάθηκαν, καθώς οι “συνθήκες” στη Κύπρο δεν τους ευνόησαν..
Ακολουθεί αυτούσιο το μήνυμα του Ιωάννου:
“Το 2019 σημείωσα τις καλύτερές μου επιδόσεις, εφτάσαμε να καταταγούμε στο στρατό. Τζιαμέ εν με εδεκτήκαν στη λίστα αθλητών του ΚΟΑ με την δικαιολογία ότι ελείψαν οι θέσεις. Για να μπορέσω, έστω τζιαι μεταγενέστερα να προπονούμαι όσο παραπάνω γίνεται, έλαβα μέρος στην στρατιωτική εκπαίδευση στη σχολή εφέδρων αξιωματικών πεζικού. Μετά που τέσσερις μήνες επέστρεψα πίσω με την καλύτερη διάθεση να αγωνιστώ τζιαι να αθλούμαι. Στην επιστροφή εβραβεύτηκα που το σύλλογο ως ο καλύτερος 3ος έφηβος σε πόντους. Την μέρα της απονομής βραβείων είχαν την φαεινή ιδέα να μας στείλουν στο παγκύπριο πρωτάθλημα ανωμάλου. Μετά που δύσκολες προπονήσεις, διότι έρκουμουν που τα βουνά στις 15:30 σπίτι, τζιαι εξυπνούσα στις 5 το πρωί, αρκέψαν να με κόφκουν στο στρατό για υπήρεσίες. Έχανα προπονήσεις κι έκαμνα παραπάνω άλλες μέρες. Όταν ήρτεν η καραντίνα εσυνέχιζα σπίτι, στους δρόμους να προπονούμαι, ώσπου ανοίξαν τα στάδια τζιαι εβάλαν λίστες. Στις λίστες φυσικά εν ήταν το όνομά μου, γι αυτό απαγορεύετουν να εισέλθω στο γήπεδο. Όταν ήρταν οι αγώνες εθυμηθήκαν ότι υπάρχω τζιαι ερωτήσαν με αν θα λάβω μέρος. Η φυσική μου κατάταση εν ήταν στα ύψη αλλά εμπορούσα να αγωνιστώ. Εγώ όμως εθκιάλεξα να μεν τρέξω. Μετά που τόση απαξίωση τζιαι υποτίμηση εν ένιωθα καμια υποχρέωση ούτε ανάγκη να αντιπροσωπεύσω το σύλλογό μου, ούτε να ευχαριστήσω την ΚΟΕΑΣ με τη συμμετοχή μου. Το καλοτζιαίρι έκαμα εγχείρηση το πόδι μου τζιαι με τη νέα σεζόν ήρταν πίσω στα γήπεδα. Έκαμα δύο μήνες εντατική προπόνηση τζιαι ήρτα Γερμανία. Δαμέσα εν να κάμουν lockdown που Δευτέρας αλλα εγώ σκοπεύκω να κάμνω πρόγραμμα μόνος μου μέσα στο δάσος, όποτε έχω ελεύθερο χρόνο. Αγωνιστική υποχρέωση εν νοιώθω πλέον παρά να βοηθήσω το προπονητή μου τζιαι την ψυχολογία μου.
*Δαμέ θέλω να πώ ότι ένα άλλο θύμα του συστήματος εν ο αθλητής τζιαι στενός μου φίλος, Λουκάς Σταύρου. Ήμασταν οι καλύτεροι έφηβοι της αντοχής τζιαι κανένας μας εν αγωνίστηκε φέτος. Ακόμα, τζιαι ο Λουκάς εσταμάτησε τέλεια τον αθλητισμό τζιαι βουρά μόνο για την υγεία του. Τζιαι ο Λουκάς εδέκτηκε σαν στρατιώτης και αξιωματικός πάρα πολλή καταπίεση λόγω των προπονήσεων.”
Leave a Reply