«ΕΙΠΑ 2 ΦΟΡΕΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΕΚΚΙΝΗΣΗ – ΘΑ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΠΑΓΚΥΠΡΙΟ ΡΕΚΟΡ»
Ραντεβού με την ιστορία θα δώσει αύριο ο Μίλαν Τράικοβιτς στον 3ο του διαδοχικό ημιτελικό σε Ολυμπιακούς Αγώνες στο αγώνισμα των. υψηλών εμποδίων.
Ο 7ος φιναλίστ του Ρίο Ντε Τζανέιρο του 2016 μίλησε για την κούρσα του προκριματικού, το συναίσθημα να είσαι πατέρας αλλά και την υπέρβαση που πρέπει να ρπαγματοποιήσει για να βρεθεί στον τελικό του αγωνίσματος:
«Μια πολύ καλή κούρσα. Από τις πιο αργές κούρσες που έγιναν. Φυσικά, είχε πολύ καλούς αθλητές μέσα. Ήμουν δίπλα από τον Αμερικανό και το χρησιμοποίησα αυτό, ώστε αν είμαι κοντά του θα κάνω πολύ καλή επίδοση. Σε μια φάση ήμουν μπροστά του και ήταν σαν να μην το πίστευα. Λέω μέσα μου, τόσο καλά πάμε? Τερματίζω και βλέπω δεξιά όλους τους αθλητές στην ευθεία. Δεν κατάλαβα αν κέρδισα, αν ήρθα δεύτερος ή τρίτος. Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο. Μια χαρά πέρασα. Απόλαυσα και τις άλλες σειρές από την καρέκλα αναμονής. Ο στόχος ήταν αν αποφύγουμε το ρεπεσάζ, το καταφέραμε, μπαίνουμε δυνατά την Τετάρτη . Πρέπει να κάνω μια καλή κούρσα στα ημιτελικά αν θέλω να είμαι στον τελικό. Πρέπει να τρέξω κοντά στο Παγκύπριο ρεκόρ, ίσωςς να χρειαστεί και να το βελτιώσω. Το επίπεδο είναι πολύ ψηλό. Ψυχολογικά είμαι πολύ καλά αλλά και σωματικά μπορώ να πω. Εμπόδια είναι αυτά, πρέπει να μπεις μέσα και να εκτελέσεις σωστά τα περάσματα».
Ερωτηθείς για το συναίσθημα του να αγωνίζεται ως μπαμπας;«Εννοείται ότι έχεις ένα λόγο περισσότερο να αγωνίζεσαι. Αν μου έλεγες να μείνω πίσω μαζί της θα το έκανα, γιατί όταν κρατούσα την κόρη μου την αγκαλιά μου δεν ήθελα να φύγω. Φυσικά, ήρθαμε να αγωνιστούμε και για εκείνη πλέον. Στην εκκίνηση λέω 1-2 φορές το όνομα της και ύστερα φεύγω. Είμαι παιδί που μεγάλωσα δύσκολα, φανταστείτε να μου ζητάει κα΄τι και να μην της το δίνω. Θα ναι το πιο καλομαθημένο παιδί. Θα κρατάει ισορροπία η Νίκη».
Για το συναίσθημα του να είσαι σημαιοφόρος; «Είμαι πολύ περήφανος που ήμουν σημαιοφόρος, αν και δεν την απολαύσαμε τόσο πολύ οι αθλητές. Ήταν καλή ιδέα αλλά δεν εκτελέστηκε σωστά. Θα προτιμούσα τον πιο παραδοσιακό τρόπο, με κόσμο στο στάδιο. Είμαι και λίγο παραδοσιακός τύπος. Η μόνη τελετή έναρξης που θυμάμαι είναι αυτή στο Ρίο. Εδώ θα θυμάμαι τη βροχή που φάγαμε. Δεν κρατάω πλέον φυλακτά, δεν θέλω να δένομαι με αντικείμενα και να σκέφτομαι άλλα πράγματα μετά. Κάνω την προσευχή μου».
Αναφορικά με την συνέχεια στην αθλητική του πορεία: Αν προσέχεις το σώμα σου και τον εαυτό σου όλα γίνονται. Θα πάρουμε και την μικρή μαζί να δημιουργήσουμε αναμνήσεις.
