«ΕΙΧΑ ΝΑ ΦΑΩ ΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΚΙ ΟΜΩΣ ΠΗΓΑ ΜΕ ΠΑΘΟΣ ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΩ»!

Συγκινεί η Ελισάβετ Πεσιρίδου περιγράφοντας μια από τις πιο δύσκολες στιγμές της αθλητικής καριέρας της το 2018… Η Ελληνίδα εμποδίστρια με συμμετοχές σε δύο Ολυμπιακούς Αγώνες, διηγείται σε εκπομπή podcast του Γιώργου Ψυχά το διάστημα πριν το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα κλειστού στίβου του Μπέρμιγχαμ, όπου με κίνδυνο την υγεία της και υποφέροντας από λοίμωξη κατώτερου αναπνευστικού πήγε να αγωνιστεί. Η επιμονή και η προσήλωση στον στόχο οδήγησαν την κορυφαία αθλήτρια των ψηλών εμποδίων σε μια προσωπική απόφαση που εμπεριείχε μεγάλο ρίσκο, ωστόσο το πνεύμα ενός πρωταθλητή δεν μπορεί να σιγήσει μπροστά σε μια αναποδιά ή ατυχία. Η Ελισάβετ Πεσιρίδου έκανε στην άκρη όλες τις λογικές «φωνές» που της έλεγαν να μην αγωνιστεί για το καλό της υγείας της και με αυτοθυσία έκανε την ύστατη προσπάθεια για την οποία μοχθούσε και συνεχίζει μέχρι σήμερα.

«Ήταν Μάρτιος του 2018 και 10 μέρες πριν είχαμε πάει στο Βαλκανικό Πρωτάθλημα (κλειστού στίβου). Κόλλησα ίωση ερχόμενη πίσω στην Ελλάδα και ως “κλασσικός Έλληνας” μπήκα στο Google για να ψάξω τα συμπτώματα που είχα και να πάρω τα τάδε φάρμακα. Οπότε ήμουν 5 μέρες τουλάχιστον με 40 πυρετό (!) μέχρι που αγανάκτησα και πήρα τηλέφωνο τον γιατρό της ομοσπονδίας και του είπα ότι έχω πυρετό… Μου λέει “Πάρε αυτό, αυτό κι αυτό από φαρμακευτική αγωγή” και του απάντησα ότι τα έχω ήδη πάρει, ωστόσο είμαι 5 μέρες με 40 πυρετό. Σοκαρισμένος μου λέει ” Έρχεσαι τώρα νοσοκομείο”! Οι γιατροί εντόπισαν μια λοίμωξη που είχα και ήθελαν να το ψάξουν, όμως εγώ είχα στο μυαλό μου ότι είχα Παγκόσμιο Πρωτάθλημα τις επόμενες μέρες…

Δύο μέρες πριν αγωνιστώ φώναξα τον Διευθυντή του τμήματος στο νοσοκομείο και του είπα πως θα υπογράψω για εξιτήριο και ότι φεύγω άμεσα. Κάναμε τεράστια προσπάθεια για να βρούμε εισιτήρια και να ταξιδέψουμε για Μπέρμιγχαμ με την προπονήτρια μου, καθώς η ομάδα είχε αναχωρήσει, αλλά εγώ έλεγα “Όχι θα πάω”! Ο γιατρός μου είπε ξεκάθαρα ότι δεν μπορώ να αγωνιστώ, είχα φτάσει 50 κιλά. Εν τέλει πήγα, έφτασα ξημερώματα πριν αγωνιστώ και το πρωί είχα κούρσα. Με πάρα πολύ πάθος και θέληση πήγα να αγωνιστώ… και έπεσα, έχοντας να φάω μια εβδομάδα κιόλας. Ήταν μια ιστορική στιγμή για μένα».