Εκκίνηση στο βιράζ, ο συναγωνισμός, το εργοτάξιο και photo finish στο Παρίσι!
Βρισκόμενοι στην καρδιά της χειμερινής προετοιμασίας και απέχοντας μόλις μερικούς μήνες από την αγωνιστική δράση του 2024, αθλητές και αθλήτριες της Εθνικής ομάδας συνεχίζουν προσηλωμένα και εντατικά τις προπονήσεις τους με ορίζοντα τις κορυφαίες διοργανώσεις της άνοιξης και του καλοκαιριού.
Μετά από μια χρονιά γεμάτη αντιξοότητες, τραυματισμούς και ως εκ τούτου απουσίες από τα μεγάλα διεθνή event, η Ραφαέλα Σπανουδάκη έκανε ένα βήμα πίσω με προτεραιότητα την σωματική και πνευματική υγεία της, επανερχόμενη με απόλυτο και ξεκάθαρο στόχο – τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού.
Η αθλήτρια του Κώστα Βογιατζάκη που μετρά πληθώρα συμμετοχών με την Εθνική ομάδα σε Ευρωπαϊκά και Παγκόσμια Πρωταθλήματα, με αποκορύφωμα το ολυμπιακό ντεμπούτο της στο Τόκιο – το 2021, μιλά αποκλειστικά στο Trackfieldcy για την δυναμική επιστροφή της, την δίψα για μια χρονιά που θα δείξει τις πραγματικές της δυνατότητες και τις δυσκολίες που τροφοδοτούν «ψυχή και σώμα» για μια άξια προσπάθεια προς την Αψίδα του Θριάμβου.
Με ατομικό ρεκόρ 23.16 στα 200μ και ιδιαίτερη αγάπη στα 60μ και τον κλειστό στίβο, η 29χρονη δρομέας τονίζει πως θέλει να επικεντρωθεί στο 200άρι για την πρόκριση στην Ολυμπιάδα, κάνοντας πρώτα τον απολογισμό του 2023 με όλες τις προκλήσεις και εμπόδια που αυτό έκρυβε…
«Λόγω τραυματισμών, η περσινή χρονιά ήταν η χειρότερη που έχω διανύσει μέχρι στιγμής. Οπότε το καλοκαίρι είπα να καθίσω και να φτιάξω το πλάνο μου για την ολυμπιακή χρονιά, έχοντας ξεκινήσει από τον Σεπτέμβρη την προετοιμασία μου, ενώ φεύγουμε άμεσα και για Τενερίφη όπου θα προπονηθούμε εκεί για δύο εβδομάδες. Σκεφτόμαστε και μια δεύτερη προετοιμασία στην Σερβία, αλλά σε κάθε περίπτωση όλη μου η προσοχή είναι στραμμένη στο να βρεθώ στο Παρίσι.
Λόγω των συνεχών τραυματισμών μου πέρσι, κουράστηκα και ψυχικά. Ερχόντουσαν όλα το ένα μετά το άλλο και δεν είχα δυνάμεις ούτε να προπονηθώ… Ο ψυχολογικός παράγοντας είναι το παν σε τέτοιες περιπτώσεις, ειδικά για μένα και δεν μπορούσα να αποδώσω μετά. Το θετικό είναι ότι ναι μεν άνοιξε η περίοδος του ράνκινγκ τον Ιούλιο, αλλά τουλάχιστον όλο αυτό μου συνέβη πέρσι και όχι φέτος που είναι μια χρονιά με Ευρωπαϊκό και Ολυμπιακούς. “Φτου-φτου” (σ.σ χαριτολογώντας) πάνε όλα καλά μέχρι στιγμής»!
Για την απουσία από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Βουδαπέστης
«Η αλήθεια είναι ότι με όλους τους τραυματισμούς προπόνηση δεν κατάφερα να κάνω… Εξ’ ου και το αποτέλεσμα στους αγώνες, το πως έτρεχα… Δεν επιδίωκα πάντως να βρεθώ στο Παγκόσμιο, στην αρχή της χρονιάς – τον Σεπτέμβρη ναι το σκεφτόμουν, αλλά με βάση το πως κύλησε η χρονιά δεν το είχα καν στο μυαλό μου από ένα σημείο και μετά. Σκεφτόμουν απλά να έχω αγώνες και βαθμούς μέχρι τον Ιούλιο που άνοιγε το ράνκινγκ».
Το… «βιράζ» και το ράνκινγκ…
«Φέτος στον κλειστό στίβο θα τρέξω και 200, θέλοντας να επικεντρωθώ εκεί, να μαζέψω βαθμούς και να συμμετέχω μαζί με τα 60μ και στο 200άρι. Ακόμη δεν ξέρω ακριβώς σε ποια μίτινγκ θα βρεθώ, περιμένω τον μάνατζερ μου για να καταλήξουμε που θα αγωνιστώ και που θα είναι πιο συμφέρον να πάμε. Οπότε ναι θα επικεντρωθώ σε αυτά τα δύο αγωνίσματα για αρχή και να με το καλό πιάσω το όριο για το Παγκόσμιο του κλειστού βλέπουμε. Με τον προπονητή μου έχουμε συμφωνήσει ότι δεν θα συμμετέχουμε στο Παγκόσμιο της Γλασκόβης, αλλά αν βρεθώ σε πολύ καλή κατάσταση δεν θα πω όχι… Και τα 60μ τα αγαπώ πολύ. Προς το παρόν το όριο είναι στο 7.19 (δύσκολο), αλλά υπάρχει και το ράνκινγκ.
Για μένα το σύστημα του ράνκινγκ και η ευκαιρία της πρόκρισης μέσω αυτής της κατάταξης είναι ο πιο σωστός τρόπος, γιατί αγωνίζεσαι σε πολλούς αγώνες, τρέχεις και δείχνεις την καλή σου κατάσταση συνολικά. Ενώ το να αποδίδεις μόνο σε έναν αγώνα, πιάνοντας το όριο πρόκρισης και τελικά στην μεγάλη διοργάνωση να μην φτάνεις στο ίδιο επίπεδο δεν μου αρέσει – μάλιστα τα όρια σε προηγούμενες Ολυμπιάδες ήταν ελαφρώς και εφικτά θα τολμήσω να πω. Σίγουρα υπάρχει άγχος σε όλη αυτή την διαδικασία, ειδικά μέχρι τελευταία στιγμή που κοιτάς τους βαθμούς κλπ… αλλά προσωπικά το θεωρώ συνολικά πιο σωστό – να τρέχουν όλοι στους ίδιους αγώνες και να συγκεντρώνουν βαθμούς».
Ευρωπαϊκό και Ολυμπιακοί την ίδια χρονιά – Πως επηρεάζει η μία διοργάνωση την άλλη…
«Από την μία είναι λίγο πιεστικό που η πρόκριση για το Ευρωπαϊκό κλείνει στις 25 Μαΐου, οπότε θα πρέπει να ξεκινήσουμε από τον Απρίλιο στις διοργανώσεις του ανοικτού και γενικά ο ανοικτός στίβος χρειάζεται περισσότερη προπόνηση, οπότε χρονικά είναι λίγο “ενοχλητικό”, αλλά δεν παύει να είναι πολύ σημαντική ευκαιρία. Με το Ευρωπαϊκό, όπου για πολλούς αθλητές είναι εφικτοί οι ημιτελικοί και οι τελικοί, οι βαθμοί είναι αρκετοί και πολύτιμοι για το Παρίσι και συνολικά μια διοργάνωση υψηλής κλάσης που αν μπορείς να προκριθείς είναι ό,τι καλύτερο»!
Τα διδάγματα της περσινής χρονιάς και το συμπέρασμα…
«Έχω μάθει πολλά τα τελευταία χρόνια, για την ακρίβεια την έχω “ξαναπατήσει” κι άλλες φορές. Δεν μπορώ να πω ότι η περσινή χρονιά ήταν κάποιο μάθημα για μένα, έχω ξαναπονέσει, έχω ξαναλυγίσει… Πλέον δεν πέφτω εύκολα – αυτός είναι ο πρωταθλητισμός, το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι ξεκουράστηκα, γιατί δυστυχώς και στο Όρεγκον το 2022 είχα κορωνοϊό και δεν πήγα, ενώ από τα 21 μου είμαι παρούσα σε όλες τις διοργανώσεις – δεν έχω αφήσει κάτι.
Αλλά ναι μπορώ να πω ότι ξεκουράστηκα, σίγουρα στεναχωριόμουν… αλλά έλεγα “Πάμε Ραφαέλα για την επόμενη χρονιά – να ξεκινήσεις πιο δυναμικά”! Όμως είμαι το ίδιο με όλες τις προηγούμενες χρονιές, δεν έχει αλλάξει κάτι μέσα μου. Επίσης, είναι μια δύσκολη χρονιά και εμένα μου αρέσουν τα δύσκολα – θα το παλέψω μέχρι τέλους δεν υπάρχει περίπτωση να αφήσω κάποια ευκαιρία για το Παρίσι. Χρονιές που είναι εύκολες τις βαριέμαι… μου αρέσουν οι προκλήσεις και οι δυσκολίες».
Έχεις ωριμάσει ως αθλήτρια μέσα από την Εθνική ομάδα ούσα από τα 21 σου χρόνια σταθερά μέλος της;
«Τα τελευταία δύο χρόνια όντως έχω ωριμάσει μέσα από την Εθνική ομάδα (ναι έπρεπε να φτάσω στα 27 μου…). Αλλά ναι προηγουμένως ήμουν πολύ ανώριμη πιστεύω… ίσως φταίει το ότι ποτέ μου δεν έκανα πρωταθλητισμό, μικρή δεν έκανα στίβο και ξεκίνησα σε μεγάλη ηλικία – δεν ξέρω αλλά το έβλεπα πολύ χαλαρά. Μπορεί να ερχόντουσαν καλές επιδόσεις και όρια αλλά δεν ήμουν καθόλου συγκεντρωμένη, δεν το θεωρούσα δουλειά μου όλο αυτό… και ήταν πολύ κακό. Το «στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα» ταιριάζει εδώ (σ.σ γέλια)!
Αλλά εντάξει ποτέ δεν είναι αργά και το αγώνισμα που κάνω θέλει εμπειρία και δύναμη. Οπότε πλέον είμαι αρκετά ώριμη και πιστεύω ήρθε η στιγμή να δείξω ότι αξίζω (σε Ευρωπαϊκό και Παγκόσμιο), γιατί πολλές φορές από το άγχος και το ότι δεν με ένοιαζε… πήγαιναν όλα όπως να’ ναι».
Άρα, πιστεύεις ότι ακόμη δεν έχεις φτάσει στο 100% των δυνατοτήτων σου;
«Όχι, όχι με τίποτα. Ευτυχώς τώρα προπονούμαι με την Ολίβια Φωτοπούλου, που έχει και εκείνη αρκετό τσαγανό και είναι για μένα τρομερή αθλήτρια και ταλέντο και η μία δίνει ώθηση στην άλλη. Με έχει βοηθήσει πάρα πολύ αυτό, προπονούμαστε μαζί και αν όλα πάνε καλά πιστεύω θα τρέξουμε γρήγορα».
Το επίπεδο εντός και εκτός συνόρων στα γυναικεία σπριντ…
«Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν παρατηρούσα και δεν ασχολούμουν πολύ με αυτό το κομμάτι, όμως όταν έμεινα λίγο έξω πράγματι παρακολουθούσα περισσότερο τους αγώνες, έβλεπα λίγο παραπάνω βίντεο. Είμαι πολύ χαρούμενη και το ανέφερα και πέρσι αυτό – έρχονται από πίσω παιδιά και μπορούν να φτάνουν ψηλά, να παίρνουν μετάλλια όπως η Πολυνίκη Εμμανουηλίδου και στελεχώνουν την Εθνική ομάδα, την 4×100μ που έχουμε, φέρνουν καλές επιδόσεις (όπως το 43.80 της σκυτάλης μας). Τα σπριντ είναι δύσκολα όπως και να το κάνουμε, βλέπω όμως επόμενες γενιές πολλά υποσχόμενες, δυναμικές και μακάρι να διατηρηθεί αυτό και να μην έχουμε παράδοση μόνο στα άλματα, αλλά και στα σπριντ πλέον!
Πιστεύω ότι υπάρχουν χρονιές και χρονιές… Μπορεί να βρεθείς σε χρονιά που προκρίνεσαι στον τελικό του Ευρωπαϊκού με 23.10 και σε άλλη με 22.70. Οπότε δεν ξέρω, είναι πολλοί οι παράγοντες… οι συγκυρίες, η κατάσταση που βρίσκεσαι. Αλλά αν συνεχίσει να υπάρχει αυτή η εξέλιξη πιστεύω μπορούμε να δούμε μεγάλα πράγματα από δικά μας κορίτσια. Το επίπεδο βέβαια έχει ανέβει όχι μόνο σε παγκόσμιο, αλλά και σε ευρωπαϊκό πλαίσιο, κοιτώντας και τα στατιστικά τα προηγούμενα χρόνια».
Το μακροπρόθεσμο πλάνο των Ολυμπιακών Αγώνων…
«Η αλήθεια είναι ότι από Σεπτέμβρη βάλαμε κάτω τα δεδομένα με τον προπονητή μου, είδαμε τις προετοιμασίες μας, τις διοργανώσεις κλειστού και ανοιχτού, μέχρι πότε θα μπορέσω να αγωνιστώ και είπαμε να δώσουμε λίγο παραπάνω βάση στα 200μ. Νιώθω όμορφα και άνετα που όλα έχουν προγραμματιστεί, έχω δώσει και κατάλληλες κατευθυντήριες στο μάνατζερ μου για το τι θέλω από διοργανώσεις και κατηγορίες και θα κλείσουμε και με αυτό το κομμάτι. Είμαι 100% προσηλωμένη, δεν βλέπω τίποτα άλλο και έχω αποφασίσει μέχρι να κλείσει η περίοδος του ράνκινγκ να μην αποσπάσει τίποτα την προσοχή μου! Μετά τους Ολυμπιακούς στο Τόκιο θέλω να κρατήσω την παράδοση, να προκριθώ ξανά… είναι τόσο μεγάλος και σημαντικός στόχος στο μυαλό μου που πιστεύω ότι θα τα καταφέρω»!
«Στον Άγιο Κοσμά που προπονούμαι όπως έχουν αναφέρει και συναθλητές μου, η παρούσα κατάσταση είναι εργοτάξιο. Για 3 εβδομάδες δεν είχαμε φώτα, δεν λειτουργούσαν οι τουαλέτες, κάθε φορά που βρέχει στάζει από παντού το στέγαστρο και βάζουμε κουβάδες… Αλλά έχω φτάσει σε σημείο όλα αυτά να μην με αποσπούν, να μην ενοχλούν. Δεν θέλω να παρεξηγηθώ, αλλά ζούμε στην Ελλάδα όπου όλα είναι στο «αύριο – μεθαύριο», στον αθλητισμό δεν δίνουν πολλή βάση κι ας έχουμε ενεργούς Ολυμπιονίκες όπως ο Μίλτος Τεντόγλου. Αλλά ναι, έχω μάθει να μην δίνω σημασία γιατί θα με ρίξει ψυχολογικά και το θετικό είναι ότι μπορούμε να φύγουμε για προετοιμασίες στο εξωτερικό, όπου οι εγκαταστάσεις είναι υψηλών προδιαγραφών και το βασικό στάδιο της προετοιμασίας μας να γίνει εκτός Αγίου Κοσμά.
Υπό τέτοιες αντίξοες συνθήκες γίνεσαι πιο δυνατός. Έχουμε μάθει να παλεύουμε και να μαχόμαστε μόνοι μας και στο τέλος προσπαθούμε να αποδείξουμε ότι ακόμα και έτσι μπορούμε να καταφέρουμε πολλά, ενώ κανένας δεν δίνει σημασία σε τι συνθήκες προπονούμαστε… Προσωπικά, έχω φτάσει σε σημείο να μην με ενδιαφέρει καν αυτό το πρόβλημα. Ο πρωταθλητισμός από μόνος του σε μαθαίνει να περνάς δύσκολα, να στερείσαι πράγματα και στην έξω ζωή σου».
Η ιδανική έκβαση του 2024…
«Το όριο στα 200μ είναι 22.55 και 11.05 για τα 100μ… είναι πολύ δύσκολα όρια. Με τέτοιες επιδόσεις παίρνεις μετάλλιο σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα… Θέλω σίγουρα να βελτιώσω πολύ τον χρόνο μου στα 200μ – το έχουμε θέσει ως στόχο και με τον προπονητή μου φέτος, γιατί μέχρι στιγμής οι προπονήσεις μας πάνε πολύ καλά και τέτοια εποχή δεν έχω βρεθεί ποτέ σε τέτοιους χρόνους! Αυτή την στιγμή με αυτά τα όρια, θα πω ότι το ιδανικό για μένα θα ήταν πρόκριση μέσω ράνκινγκ με ατομικά ρεκόρ, αλλά πρωτίστως υγεία»!
