«ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ ΜΟΥ ΠΑΥΕΙ ΝΑ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ»!

Λίγες μόλις μέρες έμειναν για το μεγαλύτερο αθλητικό ραντεβού του κλειστού στίβου για το 2025 – μια διοργάνωση «σταθμούς» για πολλούς, ενδεικτική της ετοιμότητας και αγωνιστικότητας για άλλους. Η ελληνική αποστολή έχει φυσικά ήδη ανακοινωθεί και μεταξύ των πέντε αθλητών και αθλητριών μας που θα αγωνιστούν στη Νανζίνγκ της Κίνας για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, βρίσκεται και η Σοφία Ιωσηφίδου, αθλήτρια της Ιωάννας Σιώμου, μαθημένη στο να ξεπερνά εμπόδια – κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Η 26χρονη εμποδίστρια που έχει αποδείξει πως η εργατικότητα και η επιμονή πάντα ανταμείβεται, κυνηγούσε μια καλή επίδοση εδώ και καιρό. Όπως όλοι οι αθλητές και αθλήτριες στην Ελλάδα του σήμερα, η Σοφία πάλευε με τις απαιτήσεις του πρωταθλητισμού και της απαιτητικής καθημερινότητας, με μοναδικό στόχο την προσωπική της βελτίωση και εξέλιξη.

Αξίζει να σημειωθεί πως η συμμετοχή της Ιωσηφίδου στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα κλειστού στίβου, αποτελεί την πρώτη μεγάλη παρουσία της σε διεθνείς διοργανώσεις υψηλού επιπέδου, λαμβάνοντας υπόψιν και τον ανοικτό στίβο. Με το 8.14 που πέτυχε στον τελικό των 60μ εμπ. του φετινού Πανελληνίου Πρωταθλήματος κλειστού στίβου στο ΣΕΦ, συντρίβοντας το 8.25 που αποτελούσε για λίγες εβδομάδες το ατομικό της ρεκόρ στο αγώνισμα, η αθλήτρια της Ιωάννας Σιώμου μπήκε σε τροχιά πρόκρισης των κορυφαίων διοργανώσεων, γεγονός που επιβεβαιώθηκε με την πρόσκληση που έλαβε από τους διοργανωτές της Κίνας.

Το χρονόμετρο αντάμειψε την υπομονή και επιμονή της Σοφίας που βρισκόταν πάντα μια ανάσα από τις θέσεις πρόκρισης σε Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα κλειστού και ανοικτού, αλλά μέχρι στιγμής δεν είχε συμμετάσχει. Το ντεμπούτο της σε παγκόσμιο επίπεδο στη Νανζίνγκ έφερε σίγουρα ένα λυτρωτικό συναίσθημα στην Ελληνίδα εμποδίστρια, που μιλά αποκλειστικά στο Trackfieldcy.com για το ταξίδι της έως σήμερα…

«Γενικά όλη αυτή την περίοδο του κλειστού στίβου με διακατέχει μία χαρά και ένας ενθουσιασμός για το πως έχει εξελιχθεί. Σίγουρα το κερασάκι στην τούρτα είναι αυτή η συμμετοχή μου στο παγκόσμιο πρωτάθλημα. Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή του φετινού κλειστού στίβου ο στόχος μου ήταν το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα μέσω του Ράνκινγκ, δυστυχώς έφτασα μόλις 3-4 θέσεις μακριά. Αλλά βλέποντας το χρόνο μου και το ατομικό ρεκόρ που έκανα στο πανελλήνιο πρωτάθλημα μπήκα από την πρώτη στιγμή στο σύστημα προκρίσεων για το παγκόσμιο. Εκεί είναι που άρχισα να πιστεύω πιο πολύ στην συμμετοχή μου στο παγκόσμιο παρά στο ευρωπαϊκό, τρελό έτσι; Όσο περνούσαν οι μέρες αν και έπεσα κάποιες θέσεις, παρέμενα στην λίστα. Και φτάνουμε τη μέρα όπου ανακοινώνονται οι λίστες επίσημα : ευτυχία! Πραγματικά ένιωσα να χαμογελάνε μέχρι και τα αυτιά μου. Βρισκόμουν στο πατρικό μου στην Καβάλα, από τον όλο χαμό που κάναμε στο σπίτι κόντεψα να χάσω το αεροπλάνο για Αθήνα. Ένα όνειρο μου δεν θα είναι πλέον όνειρο και αυτό τα λέει όλα νομίζω».

Για το πως κυλά η σεζόν έως τώρα…

«Η αλήθεια είναι πως ναι είναι ακόμα νωρίς για μια χρονιά η οποία τελειώνει είτε αρχές Αυγούστου στο πανελλήνιο πρωτάθλημα είτε το Σεπτέμβρη στο παγκόσμιο. Παρόλ’ αυτά νιώθω πάρα πολύ καλά, γεμάτη όρεξη για δουλειά. Ευτυχώς με την κυρία Ιωάννα έχουμε βρει ένα balance στο να ξεκουράζομαι και εγώ πνευματικά με το να με αφήνει να κάνω κάποιες μικρές αποδράσεις». 

Η κινητήρια δύναμη της για μια συνεχή αθλητική προσπάθεια…

«Σίγουρα μου δίνει δύναμη ότι αυτό που κάνω, απολαμβάνω καθετί: από τον ιδρώτα και το κλάμα, έως τα ταξίδια και την κάθε επιτυχία. Επίσης δύναμη και στήριξη μου δίνουν οι δικοί μου άνθρωποι – και δεν εννοώ μόνο την οικογένεια μου, αλλά όλο τον κοντινό μου περίγυρο. Δεν θα άλλαζα απολύτως τίποτα. Το παρελθόν μου είναι αυτό το οποίο με έχει φέρει εδώ πέρα, χρονιά με την χρονιά, εμπόδιο με εμπόδιο. Εξάλλου μέσα από αυτό πιστεύω έχω μάθει να ευχαριστιέμαι την όλη διαδικασία, να το απολαμβάνω και να είμαι ευγνώμων για όλα αυτά που ζω».

Υπήρξαν ποτέ στιγμές που ήθελες να σταματήσεις τον πρωταθλητισμό;

«Η αλήθεια είναι ότι σπάνια και για πολύ μικρό χρονικό διάστημα έχω σκεφτεί κάτι τέτοιο. Πρώτη φορά ήταν στα 18 -19 που είχα βαρεθεί να κάνω προπόνηση για σπριντ… οπότε ή θα σταματούσα ή θα άλλαζα αγώνισμα. Ε τελικά έγινε το δεύτερο! Μου έχει προκύψει ξανά αυτή η σκέψη, αλλά σε καταστάσεις που δεν έχουν καμία σχέση με το θέμα χρονόμετρο ή επιδόσεων. Ήταν καθαρά θέματα καθημερινότητας και βιοτικών αναγκών που δεν θα ήθελα να εμβαθύνω».

Οι δυσκολίες τις καθημερινότητας, οι προκλήσεις και τα εμπόδια που έχει μάθει να ξεπερνά…

«Σίγουρα έχω ένα γεμάτο πρόγραμμα που απαρτίζεται και από προπονήσεις αλλά και από υποχρεώσεις. Ευτυχώς, και η προπονήτρια μου, αλλά και οι άνθρωποι με τους οποίους βρίσκομαι καθημερινά αντιλαμβάνονται αυτό το οποίο κάνω και με στηρίζουν από την πρώτη στιγμή σε αυτό. Όπως όλοι άνθρωποι, σίγουρα περνάμε εμπόδια στη ζωή μας… στα 18 μου μόλις έπρεπε να έρθω στην Αθήνα και να ζω μόνη μου. Οπότε από τότε μέχρι και σήμερα που θα γίνω 27 (μια μέρα μετά τον αγώνα μου στην Κίνα, στις 24/3) έχω μάθει να τα κάνω σχεδόν όλα μόνη μου. Νομίζω έτσι προέκυψε και η ισορροπία μετά από τόσα χρόνια . Ακόμα βέβαια δεν ξέρω αν πράγματι ξεπερνάω τα εμπόδια και τις δυσκολίες που παρουσιάζονται ή αν προσπαθώ να προσαρμόζομαι βάση αυτών. 

Νομίζω πως κι αυτό είναι κάτι το οποίο με έχει φτάσει εδώ που είμαι: το ότι συνέχεια σκέφτομαι πως όσο πιο γρήγορα προσαρμοστώ σε κάτι τόσο πιο γρήγορα θα το μετατρέψω σε πλεονέκτημα μου ή τουλάχιστον δεν θα μου βασανίζει τη ψυχή».