Η μαγεία είναι στα αυθεντικά |του Αντρέα Κίσσα

Το να σταθείς πίσω από την γραμμή εκκίνησης ενός Μαραθωνίου, έτοιμος να διανύσεις την απόσταση των 42,195 μέτρων, να αντιμετωπίσεις τον ίδιο σου τον εαυτό στα πιο τρελά του όρια, να δώσεις κατάθεση ψυχής και να ξεπεράσεις κάθε εμπόδιο που μπορεί να προκύψει κατά τη διάρκεια του αγώνα, αποτελεί από μόνο του κάτι το πολύ ιδιαίτερο.

Του Αντρέα Κίσσα

Σε μια τέτοια εκκίνηση στέκονται όλων των ειδών μαραθωνοδρόμοι. Βρίσκεσαι ανάμεσα σε δρομείς που κάποιοι από αυτούς επιχειρούν να πάρουν το βάπτισμα του πυρός και να πάρουνε τον τίτλο του Μαραθωνοδρόμου. Κάποιοι είναι εκεί γιατί χάσανε ένα στοίχημα, κάποιοι γιατί θέλουν να ανακαλύψουν τον εαυτό και να υπερβούν τα όρια τους. Ορισμένοι είναι δίπλα σου και ίσως να τρέχουν τον εικοστό τους Μαραθώνιο. Δίπλα σου υπάρχουν φυσικά και μεγάλοι αθλητές που θα ριχθούν στην μάχη των 42,195 μέτρων για ακόμη ένα προσωπικό ρεκόρ η ένα ρεκόρ που θα γραφτεί στην ιστορία.

Ένα είναι το σίγουρο όμως. Είτε είναι ο πρώτος σου Μαραθώνιος, είτε ο εικοστός, είτε τρέχεις γρήγορα είτε αργά, έχεις να μοιραστείς μαζί με όλους αυτούς το γεγονός ότι κανένας δεν μπορεί να γνωρίζει τι τον περιμένει, ούτε τι μπορεί να συμβεί μέχρι να διανύσει μια τέτοια απόσταση. Αδιαμφισβήτητα, ο κάθε μαραθώνιος, σε οποιαδήποτε πόλη του κόσμου έχει την δική του αίγλη και τον δικό του ξεχωριστό τερματισμό.

Ωστόσο, υπάρχει όμως ένας Μαραθώνιος που ξεχωρίζει. Όσους κι αν έχεις τρέξεις, κανένας δεν μπορεί να του μοιάσει. Αυθεντικός Μαραθώνιος Αθηνών.

Όντας, πλέον, εφτά φορές Μαραθωνοδρόμος (μέχρι τώρα) σε Κύπρο και εξωτερικό, μπαίνοντας στο ιστορικό Παναθηναϊκό Στάδιο, επιβεβαίωσα ότι η καρδιά του Μαραθώνιου δρόμου κτυπάει εκεί. Εκεί όπου ιστορία εκκίνησε χιλιάδες χρόνια πριν και την βλέπεις ολοζώντανη μπροστά σου, ούσα τρόπος ζωής για εκατομμύρια ανθρώπους ανά το παγκόσμιο. Η μαγεία κρύβεται στην διαδρομή. Ίσως την δυσκολότερη διαδρομή Μαραθωνίου. Η ιστορική διαδρομή από τον Μαραθώνα μέχρι το Καλλιμάρμαρο, κρύβει τα χνάρια του Φειδιππίδη και απαιτεί σεβασμό και πειθαρχία για να την ολοκληρώσεις.

Ο κόσμος γιορτάζει την ιστορία του, τα ολυμπιακά ιδεώδη και τις συγκινήσεις που φέρει μαζί του. Στη διάρκεια της διαδρομής θα συναντήσεις τα παιδιά-εθελοντές, τα οποία θα αποτελέσουν το στήριγμά σου σε όλη τη διαδρομή. Μία διαδρομή όπου θα χειροκροτηθείς από γιαγιάδες, οι οποίες θα σε κοιτάξουν κατάματα και θα σου μεταδώσουν μ’ένα χαμόγελο την δύναμή τους. Μία δύναμη που αντλήσανε από τον μαραθώνιο της ζωής του, στα πέτρινα χρόνια που βίωσαν, πάλεψαν και βγήκαν νικήτριες.

Στην Αυθεντική Διαδρομή οι μαραθωνοδρόμοι λαμβάνουν ένα κλαδί ελιάς. Σύμβολο της ειρήνης, νίκης και της αθανασίας αλλά και ευφορίας. Ένα κλαδί ελιάς που στην αρχαία Ελλάδα συμβόλιζε τα ολυμπιακά ιδεώδη και αποτελούσε το νικητήριο έπαθλο για τους νικητές των Παναθηναϊκών Αγώνων. Και τώρα εσύ τιμώντας την παράδοση και την ιστορία των αγώνων, το κρατάς στα χέρια σου.

Πρόκειται για ένα Μαραθώνιο με δύσκολη διαδρομή, η οποία μεταξύ του 28^ου και 32^ου χιλιομέτρου, απαιτεί να καταφέρεις να φτάσεις γερός και φρέσκος για τη συνέχεια.  Εκεί βλέπεις πολλούς δρόμους ξαπλωμένους στο δρόμους, έτοιμοι να εγκαταλείψουν τον αγώνα. Στο 32^ο χιλιόμετρο ψάχνεις ανάσες, εκεί που σκέφτεσαι να σταματήσεις γιατί το σώμα σου σε εγκαταλείπει, ακούς παιδικές φωνές να σου φωνάζουν «Δεν σταματάμε εδώ Ανδρέα, πάμε λίγο ακόμα!».

Πλησιάζεις στο Καλλιμάρμαρο και όλα αλλάζουν. Ακούς τα τύμπανα στο βάθος, κι ένα ρίγος σε κατακλύζει. Ο κόσμος γίνεται όλο και περισσότερος. Η γιορτή έχει αρχίσει για τα καλά. Είσαι πλέον ένα μαζί της. Θα περάσεις και από την ομάδα που κάθε χρόνο βρίσκεται στο 38^ο χιλιόμετρο για να σου δώσει την τελευταία ώθηση με μουσική, ενέργεια και χαρά. Περνάς δίπλα από τον γυάλινο δρομέα και αρχίζεις να καταλαβαίνεις πόσο μακριά έχεις φτάσει αλλά και πόσο κοντά είσαι πλέον από τον επιβλητικό τερματισμό στο ιστορικό Καλλιμάρμαρο. Τα «μπράβο» ηχούν ασταμάτητα από τον κόσμο και τα πρώτα δάκρυα είναι έτοιμα να κυλήσουν. «Κράτα ακόμη λίγο» είπα στον εαυτό μου».

Μπαίνοντας στην τελευταία κατηφόρα, τα συναισθήματα δεν περιγράφονται με λόγια.. Ποτέ δεν ξεχνώ την ευθεία των τελευταίων 300 μέτρων, μία ευθεία ασφυκτικά γεμάτη από κόσμο, όπου θες να κλάψεις σαν μωρό μιας και η διαδρομή σε έχει εξαντλήσει. Πάτησα στο Καλλιμάρμαρο! Η τρίχα κάγκελο, τα πόδια μου μούδιαζαν και ο «’Ζορμπάς» να παίζει στο βάθος. Η περηφάνια, η δύναμη της στιγμής αλλά και η συγκίνηση είναι συναισθήματα που δεν περιγράφονται με λόγια.

Τα μάτια είναι γεμάτα από δάκρυα. Τα κορίτσια με ένα αυθεντικό χαμόγελο, σου φοράνε το μετάλλιο με χαραγμένη επάνω την μάχη του Μαραθώνα. Είσαι πλέον Αυθεντικός Μαραθωνοδρόμος. Είσαι πλέον κομμάτι της ιστορίας.

Γιατί τα πιο όμορφα πράγματα στην ζωή είναι τα Αυθεντικά!