Ντόπινγκ: Δεν είναι μαγκιά, είναι κατάντια…

Τη θέση του για τη μάστιγα που αποτελεί πλέον το ντόπινγκ στους αθλητές- πρωτοκλασάτους και μή- εξέφρασε ο Γρηγόρης Σκουλαρίκης (που είναι και ο συγγραφέας του παρακάτω άρθρου) με αφορμή τη δημόσια παραδοχή του Ιρλανδού δρομέα Martin Fagan για χρήση EPO (ερυθροποιητήνης), ύστερα από τον διετή αποκλεισμό που του επιβλήθηκε από την Παγκόσμια Ομοσπονδία.

*Ακολουθεί αυτούσια το κείμενο που αναρτήθηκε στη σελίδα RunningNews.gr

“Η ιστορία του Martin Fagan συγκλόνισε, όχι φυσικά γιατί είπε κάτι καινούργιο, αλλά γιατί επιτέλους βγήκε κάποιος αθλητής να παραδεχτεί την κατάντια του παίρνοντας απαγορευμένες ουσίες.

Έτσι, έστω κι αν ένας στους τόσους μιλάει, ίσως μπορέσουμε να σώσουμε κάποια νέα παιδιά από τη μάστιγα του “φαρμάκου”. Κάποια στιγμή πρέπει να σπάσει αυτή η ομερτά σιωπής γύρω από τη χρήση απαγορευμένων ουσιών στον αθλητισμό. Δεν είναι μαγκιά, είναι κατάντια. Αργά ή γρήγορα το παραδέχονται (ή απλά τους πνίγει μέσα τους) όλοι οι χρήστες αναβολικών. Βλέπουν πόσο εξαρτημένοι γίνονται από αυτά και την υπερδύναμη που τους δίνουν, ενώ αντίθετα χωρίς αυτά δεν μπορούν πλέον να πλησιάσουν καν τις φυσικές τους επιδόσεις.

Το έχω ξαναπεί και σε κάθε ευκαιρία θα το λέω. Αγωνιστικός αθλητισμός γίνεται και χωρίς αναβολικά. Δεν τα παίρνουν όλοι οι πρωταθλητές (άλλη μεγάλη συζήτηση η αναίρεση αυτής της ισοπεδωτικής λογικής). Μπορεί να μην καταφέρνουμε να κάνουμε την υπερυπέρβαση, αλλά τουλάχιστον ξέρουμε πως αυτό που κάνουμε είναι αληθινό, γήινο και αυτό είναι που δίνει αξία στην προσπάθεια μας. Βάζουμε στόχους, προσπαθούμε, αποτυγχάνουμε ή πετυχαίνουμε δύσκολα, γιατί αυτό είναι αθλητισμός, η προσπάθεια για αυτοβελτίωση.

Καλός αθλητής είναι αυτός που προσπαθεί πολύ για να πετύχει το καλύτερο, όχι αυτός που προσπαθεί λίγο και βελτιώνεται χρησιμοποιώντας αθέμιτα μέσα. Αυτός είναι ένας κοινός απατεώνας. Τα θαυματουργά μαντζούνια της πρόσκαιρης “δύναμης” δημιουργούν υπερανθρώπους και υπανθρώπους ταυτόχρονα μέσα στο ίδιο “σαρκίο”.

Ξέρω, θα μου πούνε πάλι πως δεν ξέρω ποοοσο προσπαθούν και όλοι αυτοί οι “ντοπαρισμένοι” υπεραθλητές… Ναι αγαπητοί μου “δικηγόροι του διαβόλου” προπονούνται σκληρά αφού το ντόπινγκ τους βοηθάει και σε αυτό, όμως προφανώς δεν προσπαθούν επί ίσοις όροις. Έχουν πλεονέκτημα. Το φαρμακάκι τους βοηθάει στην αποκατάσταση, και συχνά με λιγότερα στοιχεία προπόνησης βελτιώνονται περισσότερο και πιο γρήγορα. Γλιτώνουν επιβαρύνσεις που τον καθαρό αθλητή μπορεί να τον οδηγήσουν σε τραυματισμό και πολλά ακόμα…που δεν θα κάτσω να τα αναλύσω γιατί δεν είναι σκοπός του παρόντος και δεν έχω καμία όρεξη.

Έχω συγκρουστεί πολλές φορές στο παρελθόν με άτομα που θεωρούν τη χρήση απαγορευμένων ουσιών σαν “εθνική υποχρέωση”, “μαγκιά”, “υψηλό/επιστημονικό αθλητισμό” κτλ…απλά για να δικαιολογήσουν την παρανομία. Για άλλη μια φορά θα πώ πως είναι απλά απάτη και κατάντια. Απλά και ξεκάθαρα πράγματα. Από κεί και πέρα ο καθένας κάνει τις επιλογές του και αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Καλώς ή κακώς στο ντόμπινγκ υπάρχει σαφής διαχωριστική γραμμή για το τι είναι απαγορευμένο και τι όχι και φυσικά δεν ισχύει η ρήση πως “ντοπαρισμένος είναι μόνο όποιος πιάνεται”. Ακόμα και ουσίες που δεν είναι ακόμα στη λίστα των απαγορευμένων αργά ή γρήγορα θα μπούν και η χρήση τους σαφώς θεωρείται ντόπινγκ αναδρομικά. Ο σκοπός δεν αγιάζει τα βρώμικα μέσα. Δεν υπάρχει “ναι μεν αλλά”. Είτε είσαι από δω, είτε είσαι από κει. Και αυτό το λέω εγώ που γενικά αποφεύγω τις απόλυτες θέσεις στη χωή μου και είμαι σχεδόν πάντα διαλλακτικός.

Κάνω αθλητισμό 20 χρόνια, έχω περάσει πολλές φάσεις, καλές και κακές, αλλά πάντα προσπαθούσα με τις δικές μου δυνάμεις μέχρι το σημείο που μπορούσα. Ποτέ δεν ήμουν το φοβερό ταλέντο για να ξεχωρίζω εύκολα και συχνά χάνω από καλύτερους αθλητές κάτι που θεωρώ τιμή μου. Αυτό που δέν ανέχομαι πλέον είναι να ξεφτιλίζομαι από “ντοπάκηδες”, χάνοντας σε αγώνες με μεγάλη διαφορά. Κάτι που επιπλέον με εκνευρίζει είναι να υποβαθμίζεται η διεθνής προσπάθεια των καθαρών Ελλήνων αθλητών γιατί κάποιοι άλλοι χρησιμοποιώντας παράνομες μεθόδους φέρνουν διεθνείς διακρίσεις στην Ελλάδα.

Τέλως πάντων, πολλά είπα σήμερα για το θέμα το οποίο είναι ατέλειωτο… Όσες συζητήσεις κι αν έχουν γίνει όμως ,πρέπει από καιρό σε καιρό να το επαναφέρουμε για “εκπαιδευτικούς” λόγους, Η σιωπή μας ευνοεί μόνο τους ντοπάκηδες και τους εμπόρους αναβολικών. Τα νέα παιδιά που είναι υποψήφια θύματα, πριν εντυπωσιαστούν από τους πρώτους και πλησιαστούν από τους δεύτερους θα πρέπει να έχουν πάρει και τα ερεθίσματα της άλλης πλευράς. Των πραγματικών αθλητών που προσπαθούν καθαροί μέχρι εκεί που δεν μπορούν… Ίσως είμαστε ρομαντικοί, ίσως αφελείς… σίγουρα όμως είμαστε αληθινοί… στις επιτυχίες και τις αποτυχίες μας”.