«Οφείλω στην οικογένεια και τον προπονητή μου να φτάσω στο Παρίσι 2024»!

Μια ολυμπιακή χρονιά με ιδιαίτερη συναισθηματική αξία, γεμάτη προκλήσεις και όραμα για καλές επιδόσεις ξεκινά για τον Κώστα Δουβαλίδη, ο οποίος προ λίγων εβδομάδων αποχαιρέτησε τον – για χρόνια – προπονητή και συνοδηπόρο του στην αθλητική του πορεία, Μπάμπη Σδρόλα. Υπό την επίβλεψη και καθοδήγησή του, ο Κώστας Δουβαλίδης συμμετείχε σε Ολυμπιακούς Αγώνες, Παγκόσμια και Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα με την αγάπη για τον στίβο να είναι αμοιβαία ανάμεσά τους.

Η αντίστροφη μέτρηση για το ταξίδι προς την 5η διαδοχική Ολυμπιάδα ξεκίνησε με τον 36χρονο Πρωταθλητή των ψηλών εμποδίων να καλείται να αντιμετωπίσει την απουσία του αγαπημένου του προπονητή και ο Κώστας Δουβαλίδης συγκίνησε μέσω του Trackfieldcy μιλώντας για την πρόκληση του νέου προπονητή, την στήριξη της οικογένειάς του την περίοδο αυτή, αλλά και το μεράκι που τρέφει για την προπονητική, την οποία σκέφτεται να ακολουθήσει στο μέλλον.

Η τελευταία χρονιά της μακράς και επιτυχημένης καριέρας του Κώστα Δουβαλίδη στα τερέν τροφοδοτείται από την αγάπη της οικογένειάς του, με τον ίδιο να υμνεί τον Μπάμπη Σδρόλα λέγοντας: «θα συνεχίσω να κάνω αυτό το καλό για την ψυχή του που έφυγε τόσο γρήγορα και έστω και από εκεί ψηλά να καταφέρω να τον κάνω λίγο χαρούμενο».

Πως είναι αυτή η περίοδος για σένα, κυρίως εξω-αγωνιστικά; Κλήθηκες να διαχειριστείς την απώλεια του προπονητή σου στην έναρξη της νέας σεζόν, σε μια προ-ολυμπιακή χρονιά…

«Αρχικά να πω ότι είμαι αρκετά προβληματισμένος ακόμη διότι δεν έχω βρει αντικαταστάτη του προπονητή μου. Μιλάω με κάποιους ανθρώπους παρόλα αυτά δεν έχω καταλήξει κάπου ακόμη, πιστεύω το επόμενο διάστημα θα καταλήξω σε κάποιον που έχω στο μυαλό μου και από εκεί και πέρα θα χαράξουμε τον δρόμο και την προπόνησή μας με ορίζοντα τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι. Σίγουρα δεν είναι εύκολο όλο αυτό, όμως από την στιγμή που επέλεξα να συνεχίσω για άλλη μια χρονιά και να φέρω εις πέρας τον στόχο που είχαμε βάλει με τον προπονητή μου που δυστυχώς έφυγε από την ζωή, θα εξακολουθήσω να δουλεύω για αυτόν τον στόχο και θα προσπαθήσω να τον εκπληρώσω. Δύσκολη η απώλειά του, δύσκολο όλο αυτό που κλήθηκα να αντιμετωπίσω ξαφνικά, παρόλα αυτά θα προσπαθήσω να πατήσω πάλι στους στόχους μου.

Σίγουρα εξω-αγωνιστικά και εξω-προπονητικά έπαιξε μεγάλο ρόλο το ότι είχα δίπλα μου την οικογένεια μου – η γυναίκα μου και το παιδί μου με στήριξαν πάρα πολύ. Στην καθημερινότητά, το παιδί είναι το «φάρμακό μου» σε όλη αυτή την κατάσταση, παίζαμε, γελούσαμε και μπόρεσα να βρω ξανά τα πατήματά μου. Το ότι θα συνεχίσω το οφείλω στην οικογένειά μου που ξέρω ότι με στηρίζουν στην προσπάθεια που θα κάνω το επόμενο διάστημα».

Θα ήθελες περισσότερο χρόνο για να βγεις πιο δυνατός από αυτήν την κατάσταση;

«Σίγουρα θα χρειαζόμουν φυσικά περισσότερο χρόνο, αλλά καλώς ή κακώς βρισκόμαστε σε μια προ-ολυμπιακή χρονιά που καλούμαστε να ανταπεξέλθουμε γρήγορα στις απαιτήσεις της και δυστυχώς, δεν μένει χρόνος ούτε για να σκεφτούμε πολλά πράγματα ούτε να αφήσουμε τον χρόνο να περνά έτσι… Αναγκαστικά οι αποφάσεις πρέπει να παρθούν πολύ γρήγορα και να αντιμετωπίσω την κατάσταση λίγο πιο «ψυχρά», ώστε να μπορέσω να ανακάμψω και να ακολουθήσω τους στόχους που προανέφερα. Ήδη κάνω προπόνηση, δεν έχω σταματήσει εννοείται, προσπαθώ λίγο να την εντάξω πιο έντονα στην καθημερινότητά μου, παρόλο που θα έπρεπε ούτως ή άλλως να έχω ένα πιο εντατικό πρόγραμμα. Παρόλο που δεν υπάρχει η επίβλεψη κάποιου προπονητή αυτή την στιγμή, ακολουθώ ένα πρόγραμμα παλαιότερο και πιστεύω ότι εντός των ημερών θα επιλυθεί το συγκεκριμένο ζήτημα και ότι όπως και αν έχει η κατάσταση θα ανταποκριθώ στις απαιτήσεις του επόμενου διαστήματος». 

Με την προσπάθεια να συνεχίζεται για σένα για ακόμη μια χρονιά, ποιο είναι το πλάνο για το 2023-2024; 

«Το πλάνο ήταν να φτάσουμε μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού, να προσπαθήσουμε δηλαδή να φτάσουμε μέχρι εκεί. Σε άλλη περίπτωση, αν δεν ήταν ολυμπιακή χρονιά, θα είχα σταματήσει εδώ την καριέρα μου, αλλά επειδή ήταν ένας στόχος που είχαμε θέσει μαζί με τον προπονητή μου θα συνεχίσω να κάνω αυτό το καλό για την ψυχή του που έφυγε τόσο γρήγορα και έστω και από εκεί ψηλά να καταφέρω να τον κάνω λίγο χαρούμενο».

Ποιοι είναι οι σημαντικοί σταθμοί της σεζόν πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες που είναι και ο υψηλότερος στόχους;

«Όπως και τις προηγούμενες χρονιές έτσι και την φετινή, θα προσπαθήσω να κορυφωθεί η σεζόν μου στους Ολυμπιακούς Αγώνες, όμως υπάρχει και το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα κλειστού τον Μάρτιο που είναι στους στόχους μου και το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στην Ρώμη. Γενικά, ήμουν και εξακολουθώ να είμαι, ένας αθλητής που του αρέσουν πολύ οι αγώνες και όλη αυτή η διαδικασία, λειτουργώ μέσα από αυτούς, οπότε μ’ αρέσει αυτό το κομμάτι και πιθανόν και με τον νέο προπονητή που θα επιλέξω, να θέσουμε τους συγκεκριμένους στόχους μέσα στο πρόγραμμα και γιατί όχι να μην καταφέρω να κάνω κάτι καλό που δεν προέκυψε τα προηγούμενα χρόνια…».

Σκέφτεσαι να ασχοληθείς στο μέλλον με την προπονητική; Είναι κάτι που θα σε ενδιέφερε επαγγελματικά;

«Αρχικά δεν το σκέφτομαι για το σύντομο μέλλον το κομμάτι της προπονητικής, θέλω να τελειώσω πρώτα την αθλητική μου καριέρα, να τελειώσω και την σχολή προπονητών και αργότερα με σταδιακά βήματα να μπαίνω κι εγώ στον τομέα αυτόν. Σίγουρα μου αρέσει πάρα πολύ, αλλά θεωρώ ότι το να προσπαθήσω να μπω γρήγορα σε αυτό τον χώρο δεν θα είναι καλό για μένα, θα προσπαθήσω σιγά σιγά να καταφέρω να συγχρονιστώ λίγο με το κομμάτι του προπονητή, δεν θα είναι εύκολο… Παρόλα αυτά το έχω στο πρόγραμμα, κάποια στιγμή στο μέλλον να ασχοληθώ με παιδιά και γιατί όχι αύριο – μεθαύριο αν καταφέρω να εξελιχθώ ως καλός προπονητής να μην φτάσουμε σε υψηλότερο επίπεδο με κάποιο από αυτά»!

Απ’ όσα καταλαβαίνω θέλεις να παραμείνεις κοντά στον στίβο και να υπηρετήσεις το σπορ 

«Βεβαίως θέλω να παραμείνω κοντά στον στίβο, θεωρώ πως ό,τι γνωρίζω, ό,τι έχω στο μυαλό μου όσον αφορά το κομμάτι του αθλητισμού θα ήταν πάρα πολύ καλό να το μεταλαμπαδεύσω στα παιδιά που θα ασχολούμαι αύριο – μεθαύριο μαζί τους, γιατί είναι πολύ σημαντικό να υπάρχουν αθλητές που παραμένουν στο χώρο, να μένουν στον αθλητισμό γιατί αυτοί είναι που θα δώσουν στην επόμενη γενιά τα φώτα τους και την εμπειρία από όλο αυτό τα ταξίδι. Οπότε θεωρώ κι εγώ ότι το έχω σαν χρέος, να μάθω και να προπονήσω τα παιδιά τα οποία θα θελήσουν να έρθουν κοντά μου στον αθλητισμό, να τους δείξω κάποια πράγματα τα οποία κι εγώ αντίστοιχα έμαθα από τον προπονητή μου και το κυριότερο είναι ότι πέρασα από όλα αυτά εις βάθος, θα έχω την εμπειρία να τους τα μεταδώσω όσο το δυνατόν καλύτερα. Είναι ένα χρέος που έχω και στον εαυτό μου και προς τα παιδιά που θα έχω απέναντί μου στο μέλλον».

Ένας καλός αθλητής θα γίνει σίγουρα καλός προπονητής; Ή ένας καλό προπονητής έχει υπάρξει σίγουρα τοπ αθλητής στο παρελθόν;

«Όχι, όχι και πιστεύω ακράδαντα σε αυτό. Δεν αρκεί μόνο να είσαι καλός αθλητής και Ολυμπιονίκης… όπως λέμε ότι δεν αρκεί μόνο το ταλέντο για να φτάσει κάποιος ψηλά – θέλει κι άλλη δουλειά. Έτσι και το να είσαι καλός προπονητής δεν προϋποθέτει το να έχεις υπάρξει τοπ αθλητής, να είσαι Ολυμπιονίκης κλπ… μπαίνουν κι άλλοι παράγοντες στην μέση. Ο παράγοντας της μεταδοτικότητας, το να δείξεις δηλαδή όλα αυτά που γνωρίζεις με τον κατάλληλο τρόπο σε ένα παιδί, σε έναν εν δυνάμει αθλητή και πρωταθλητή στο μέλλον. Υπάρχουν κάποιοι παράγοντες που πρέπει να καλύπτεις για να χαρακτηριστείς καλός προπονητής, δεν αρκούν μόνο οι επιτυχίες στην αθλητική σου καριέρα.

Δεν είναι απαραίτητο στο τέλος. Μπορεί και ένας μαθητής, φοιτητής να γίνει καλός προπονητής χωρίς να έχει προσωπική εμπειρία μέσα στο άθλημα. Δεν γίνονται όλοι οι αθλητές πρωταθλητές και αντίστοιχα προπονητές. Θέλει κάποιες πτυχές που πρέπει να τις έχεις μέσα σου. Εγώ σκοπεύω να κάνω αυτή την προσπάθεια στο μέλλον, να γίνω καλός προπονητής, πρώτα ως καλός άνθρωπος και να μεταδώσω στα παιδιά όλα όσα ξέρω, ανεξάρτητα με το πόσο καλός ή μη αθλητής ήμουν ή μέχρι που έφτασα. Μάλιστα, πολλές φορές μπαίνει και ο παράγοντας της σύγκρισης μέσα. Γι’ αυτό και πολλοί αθλητές υψηλού επιπέδου δεν καταφέρνουν να γίνουν καλοί προπονητές – γιατί συγκρίνουν τον εαυτό τους με τους αθλητές / παιδιά που έχουν απέναντι. Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι ένα παιδάκι που κάνει τα πρώτα του βήματα στον αθλητισμό και αύριο – μεθαύριο μπορεί να γίνει Πρωταθλητής Ελλάδος, δεν πρέπει να συγκρίνεται με τις δικές μας ικανότητες ως προπονητές / πρώην αθλητές. Εάν καταφέρουμε να το αφομοιώσουμε αυτό στον τρόπο που δουλεύουμε, θα γίνουμε καλοί προπονητές, αν όχι – δεν θα μπορέσει ποτέ κανείς να «βγάλει» Πρωταθλητές».

Ποιος είναι ο απολογισμός της περσινής χρονιάς και πως αυτή τροφοδοτεί την προσπάθειά σου φέτος;

«Δεν είναι μόνο η περσινή χρονιά, αλλά και η προπέρσινη και γενικότερα τα τελευταία τρία χρόνια που έχει ξεκινήσει όλος ο προγραμματισμός για να φτάσουμε στην σημερινή μέρα. Δυστυχώς όλος ο κόσμος ήρθε αντιμέτωπος με την πανδημία και τις συνέπειές της και έχει αλλάξει το πρόγραμμα πολλών αθλητών και ανθρώπων, περιορίστηκε η καθημερινότητά μας για ένα παρατεταμένο διάστημα. Το 2021 για μένα δεν ήταν μια καλή χρονιά στο αγωνιστικό κομμάτι και λόγω Covid-19 και λόγω του ότι ήρθε το παιδί μας στον κόσμο, οι οικογενειακές υποχρεώσεις μεγάλωσαν και άλλαξαν οι προτεραιότητές μου εννοείται. Οπότε ναι μεν ολοκλήρωσα εκείνη την χρονιά, όχι με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, αλλά την έφερα εις πέρας – τελείωσα την χρονιά υγιής, όχι με τους επιθυμητούς χρόνους. Το 2022 προσπάθησα να πατήσω στα πόδια μου πιο σίγουρα, επανερχόμουν σιγά σιγά και έβλεπα ότι οι χρόνοι επιστρέφουν σε ένα καλό επίπεδο. Όσον αφορά την φετινή χρονιά, θεωρώ ότι ήταν μια πετυχημένη σεζόν – αν την φέρουμε σε αντίθεση σε την προηγούμενη διετία. Οι επιδόσεις ήρθαν εκεί που ήθελα και πιστεύω ότι το 2024 θα μπορέσω να ανταπεξέλθω στο επίπεδο που ήθελα να βρίσκομαι και το 2021-2022, θα δουλέψω πάνω σε περισσότερες παραμέτρους».

Οι μακροχρόνιες συνέπειες του κοβιντ

«Σίγουρα η πανδημία μας δίδαξε πολλά πράγματα και το κυριότερο αυτών είναι ότι τίποτα δεν είναι σταθερό, όλα αλλάζουν ραγδαία. Πόσο μάλλον το προπονητικό πλάνο τόσων αθλητών, το οποίο κληθήκαμε να το προσαρμόσουμε και να το αλλάξουμε δεκάδες φορές, καθώς άλλαζαν τα δεδομένα. Βγάλαμε εις πέρας τις αγωνιστικές υποχρεώσεις μας μεν, αλλά ένα πράγμα που δεν μπορείς να προσαρμόσεις στην προπονητική σου καθημερινότητα είναι η οικογένεια. Το καλύτερο γεγονός που μπορεί να συμβεί σε κάποιον είναι ο ερχομός ενός παιδιού και τότε είναι λογικό, όλα να έρθουν σε δεύτερη μοίρα. Προπονητικά και μη. Αφιερωνόμαστε ολικά στην οικογένειά μας και είναι πολύ όμορφο και λογικό – θέλω να το τονίσω. Προπονητικά όμως, πρέπει να είμαστε έτοιμοι ότι θα αλλάξουν κάποια πράγματα και σε συνδυασμό με τον Covid που προέκυψε – εγώ προσωπικά δεν μπορούσαν να λειτουργήσω σε αυτόν τον τομέα. Γι’ αυτό και είχα μια διετία πολύ δύσκολη για μένα, αλλά κατάφερα να φτάσω στο σήμερα που είπαμε «πάμε για άλλη μια χρονιά». Το παιδάκι μας μεγαλώνει και αποφασίσαμε να προσπαθήσω να επιστρέψω στην καθημερινότητα ενός αθλητή υψηλού επιπέδου».