Ο μοναχικός δρόμος των αθλητών που οδηγεί σε … παραίτηση!

Μοναχικός είναι ο δρόμος των σημερινών πρωταθλητών στίβου, γεγονός που δυσχαιρένει τις προσπάθειες τους και μηδενίζει τα κίνητρά τους.

του Σάββα Ευαγγελίδη

Καλώς ή κακώς ο σύγχρονος πρωταθλητισμός στο χώρο του στίβου (και σε άλλα ατομικά αθλήματα) απαιτεί πέρα από την επαγγελματική και εξιδεικευμένη προσπάθεια κι ένα επαγγελματικό εξωαγωνιστικό πλαίσιο.

Είναι γεγονός ότι ο στίβος σαν άθλημα είναι φτωχός σε ρευστό (και πλούσιος σε ιδεώδη και θέαμα), με περιορισμένα εισοδήματα από αγώνες, με ψηλά μπάτζετ για προετοιμασίες αλλά και με περιορισμένες ευκαιρίες να ξεδιπλώσεις το ταλέντο σου.

Το έργο των αθλητών έρχεται να δυσκολέψει η περιορισμένη στήριξη από την πολιτεία, τους αρμόδιους φορείς αλλά και τους χορηγούς που διστάζουν να επενδύσουν στον κλασικό αθλητισμό και τα παιδιά του, επενδύοντας την ίδια ώρα τεράστια ποσά στον “αγνό” κυπριακό χώρο του ποδοσφαίρου.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, που κατά καιρούς, στους στιβικούς κόλπους όλο και κάποιος ψίθυρος θα ακουστεί για κάποιο μέλος της εθνικής ομάδας ότι κρεμμάει τα καρφιά, λόγω έλλειψης κινήτρων και στήριξης.

Κάτι τέτοιοι ψίθυροι ακούγονται εδώ και καιρό για περισσότερους/ες από δύο αθλητές/τριες της Εθνικής Ομάδας. Μένει να δούμε αν θα επιβεβαιωθούν..