«ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΡΕΚΟΡ – ΘΕΛΩ ΝΑ ΔΩ ΝΕΟΥΣ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ»!
Περήφανος και γεμάτος φεύγει από το 38ο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα κλειστού στίβου, ο κορυφαίος Έλληνας βαδιστής – Αλέξανδρος Παπαμιχαήλ μετά την νίκη του στα 5000μ βάδην, η οποία συνοδεύτηκε με μεγάλο Πανελλήνιο ρεκόρ – μετά από 8 χρόνια! Το 19:01.44 του 35χρονου αθλητή είναι η καλύτερη επίδοση όλων των εποχών στο συγκεκριμένο αγώνισμα το οποίο έχει διαφορετικές απαιτήσεις από τα 20 και 35 χιλιόμετρα που βλέπουμε στις μεγάλες διοργανώσεις, ωστόσο ο Παπαμιχαήλ μένει ικανοποιημένος παρόλο που όπως τόνισε, ήθελε το χρονόμετρο να δείξει κάτω από 19 λεπτά.
Μιλώντας στο Trackfielfcy, ο Έλληνας βαδιστής αναφέρθηκε στην πορεία της σεζόν μέχρι τώρα, την σημασία των Εθνικών Πρωταθλημάτων για τους νέους αθλητές αλλά και την μοναχικότητα του αγωνίσματος.
«Σίγουρα είναι πολύ ευχάριστο να κάνει Πανελλήνιο ρεκόρ στα 35 σου και πόσο μάλλον σε αγώνα έντασης γιατί τα 5000μ βάδην είναι ένταση για εμάς… Ιδιαίτερος ο κλειστός στίβος λόγω πολλών στροφών αλλά είμαι χαρούμενος, γιατί δείχνει ότι η ταχύτητά μου είναι σε καλό επίπεδο. Παρόλα αυτά έχουμε μια μεγάλη χρονιά μπροστά μας, με πολλούς αγώνες και μίτινγκ και σίγουρα η σοβαρή απόσταση για εμάς είναι τα 20χλμ. Έχουμε Βαλκανικό Πρωτάθλημα σε 20 μέρες και σίγουρα στόχος μου είναι το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Ρώμης και οι Ολυμπιακοί Αγώνες, όπου θα το παλέψω μέσω του Ranking και θα προσπαθήσω να συλλέξω βαθμούς μέσω μίτινγκ. Είμαι καλά και ευελπιστώ να μου βγει και σε επόμενους αγώνες.
Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια τα Πανελλήνια πρωταθλήματα βάδην έχουν σημασία. Προερχόμαστε από έναν αγώνα στο Άστρος την περασμένη εβδομάδα, όπου ναι μεν είναι θετικό αποτέλεσμα ως νίκη, αλλά με πολύ κακές καιρικές συνθήκες δεν κάναμε την επίδοση που έπρεπε. Ήταν ένας «κακός» αγώνας. Για μένα τα εθνικά πρωταθλήματα έχουν βαρύτητα, γιατί αναδεικνύουμε τα νέα παιδιά που έρχονται στο μέλλον. Προσπαθούμε να κρατάμε ένα ζεστό κλίμα στο αγώνισμά μας, το οποίο όπως όλοι ξέρουμε είναι λίγο παραγκωνισμένο… Θέλω να πιστεύω ότι θα συνεχίσω δυνατά, δεν ξέρω για πόσο ακόμα – αλλά όχι πολύ. Θέλω όμως και να δω νέα παιδιά να γίνονται Πρωταθλητές!
Η μοναχικότητα που νιώθω στην εθνική ομάδα είναι γεγονός, είναι πολύ έντονο. Το πιο δύσκολο δεν είναι το κομμάτι των αγώνων, είναι το ότι γυμνάζεσαι καθημερινά πάρα πολλές ώρες. Μόνος σου. Να τα βρίσκεις με τον εαυτό σου μόνος σου και αυτό που κάνει το βάδην δύσκολο. Γι’ αυτό και δεν είναι για όλους το αγώνισμά μας… Δυστυχώς, αυτή είναι η αλήθεια στην Ελλάδα, στο εξωτερικό δεν ισχύει αυτό. Οι αθλητές προπονούνται μαζί σε γκρουπ και γι’ αυτό βλέπουμε και αυτές τις εξωφρενικές επιδόσεις».
