Ο Πέτρος Κυπριανού μιλάει για όλα! αποκλειστική συνέντευξη

January 28, 2020

Είναι ο τολμηρός νέος που έφυγε από την Κύπρο με μία βαλίτσα στο χέρι για την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ώστε να ακολουθήσει το όνειρό του και τον δύσκολο δρόμο της προπονητικής. Είναι ο προπονητής που στοχεύει να βρεθεί στους επικείμενους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκυο με 6 (!!!) αθλητές στα σύνθετα. Είναι ο άνθρωπος που ηγείται της προπονητικής ομάδας του Πανεπιστημίου της Georgia, ενώ την ίδια ώρα είναι ο head coach που ηγείται τις προπονητικές Εθνικές ομάδες των ΗΠΑ και της Εσθονίας. Είναι ο ίδιος που επιστρέφει σήμερα, εμφανώς συγκινημένος για να τον τιμήσει η ιδιαίτερη πατρίδα του για τις πολλαπλές επιτυχίες του αλλά και την πολυεπίπεδη προσφορά του στον χώρο του αθλητισμού.

Ο λόγος δεν είναι άλλος παρά για τον Πέτρο Κυπριανού, τον οποίο συναντήσαμε λίγες ώρες πριν την αναχώρησή του για το Λονδίνο, όπου θα μελετούσε το ενδεχόμενο για ένα τριεθνές μίτινγικ συνθέτων με τις καλύτερες εθνικές ομάδες στον κόσμο.

Ο Κυπριανού σε μία συνέντευξη εφ όλης της ύλης περιγράφει τις νέες προκλήσεις της ζωής του, τους αθλητές που ξεχωρίζει σε Κύπρο και Ελλάδα, ενώ ταυτόχρονα μιλά για τον κυπριακό στίβο και για τα περιθώρια ανέλιξης που έχει. Ταυτόχρονα, δεν αποκλείει το ενδεχόμενο συνεργασίας με την Κυπριακή Ομοσπονδία, ΚΟΕΑΣ, ώστε να βοηθήσει μεθοδικά την ιδιαίτερη πατρίδα του να ανέβει ακόμα πιο ψηλά.

Του Σάββα Ευαγγελίδη

Δεν του αρέσει να στοιχιματίζει ενόψει Oλυμπιακών Αγώνων, ωστόσο σε περίπτωση που θα το έκανε θα ήταν για ένα μετάλλιο μεταξύ Μίλαν και Απόστολου.

1. Ας ξεκινήσουμε από την αφορμή του να έρθετε στην Κυπρό, δηλαδή τον ετήσιο θερμό της ΕΑΚ για τους κορυφαίους της χρονιάς. Ακούγοντας τις δηλώσεις σας αμέσως σκέφτηκα ότι μεγαλύτερη τιμή νιώθουμε εμείς που ήρθατε στην Κύπρο.

(Γέλια) Εγώ αρχικά δεν θα ερχόμουν, ωστόσο ξαλάφρωσε το πρόγραμμά μου από κάποιες υποχρεώσεις και το εξέλαβα σαν σημάδι ότι έπρεπε να έρθω, οπότε σε συνεννόηση με την ΕΑΚ και τον Ηρώδοτο Μιλτιάδους κατάφερα να έρθω. Ήμουν πολύ τυχερός στην καριέρα μου να έχω πολλές τιμητικές βραβεύσεις στην Αμερική, στην Εσθονία ή στην Γερμανια, ωστόσο, όταν σε τιμά η ιδιαίτερή σου πατρίδα πρέπει να βρεθεί τρόπος να δώσεις το παρόν.

2. Νιώθετε ότι άργησε αυτή η τιμητική βραδιά, μήπως η Κύπρος έπρεπε να σας τιμήσει νωρίτερα;

(Γέλια) Για μένα σε αυτή την φάση της καριέρας μου δεν είναι κάτι που έχει σημασία. Για να είμαι ειλικρινής, όλοι οι Κύπριοι και οι Ελλαδίτες που βρίσκονται στο εξωτερικό θα νιώθουμε ότι η χώρα μας πάντα θα μας βλέπει τελευταίους. Στην Αμερική λένε “we always take people for granted.” Μας θεωρούν δεδομένους. Εγώ δεν ήμουν καλός αθλητής, ήμουν αθλητής του ΓΣΟ, μέτριου επιπέδου δεκαθλητής, οπότε με θυμούνται οι παλιοί ως αθλητή και λένε: σιγά τι μπορεί να κάνει αυτός; Δεν έχει καμία σχέση αυτό με την προπονητική αξία και το όφελος.

Εγώ βοήθησα πολλούς αθλητές, όχι μόνο στις επίδοσεις, αλλά και να πάρουν πτυχία και να κάνουν καριέρες. Εάν η βράβευση ήρθε αργά ή γρήγορα πλέον δεν έχει σημασία. Το σημαντικό είναι ότι βρίσκομαι στην Κύπρο.

**Κατά την διάρκεια της τελετευτής βράβευσης της ΕΑΚ!**

3. Ποιους Έλληνες και Κύπριους αθλητές έχετε ξεχωρίσει όλα αυτά τα χρόνια;

Βέβαια, υπήρχαν πάρα πολύ καλοί αθλητές και πολύ καλές αθλήτριες. Αν πάω πολύ παλιά σε προηγούμενα πανεπιστήμια, η Έλενα Καφούρου απο Ελλάδα, Σάββας Διακονικόλας, Τατιάνα Γκούσιν ήταν από τις αγαπημένες μου θα έλεγα, κι όταν εννοώ αγαπημένες δεν εννοώ ότι έχω αδυναμίες ή κάνω διακρίσεις, αλλά μου άρεσε ο τρόπος που αντιμετώπιζε την ζωή και την προπόνηση, έχει μεγαλώσει κι έχει περάσει δύσκολα, χωρίς παράπονα, χωρίς γκρίνια, και έχει καταφέρει να πηδήξει πάνω από 1.90 μ.

Από Κύπρο, Λεοντία Καλλένου, φοβερή δουλειά και βελτίωση, έκανε τρομερά πράγματα στο Πανεπιστήμιο. Ο Άρνος Ζαχαρίας ήταν πολύ καλός, πέρασαν πάρα πολλοί αθλητές, οι οποίοι έχουν κάνει μεγάλες επιδόσεις.

4. Μέσα στην επιλογή σας να αναλάβετε έναν αθλητή παίζει ρόλο η υποδομή, το επίπεδο και οι επιδόσεις του;

Να πάρουμε το παράδειγμα της Λεοντίας. Ο προπονητής της, ο κύριος Λούκας Καλογήρου, έκανε πολύ καλή δουλειά, τουλάχιστον στα βασικά της στοιχεία. Πρέπει να υπάρχουν τέτοιου είδους προπονητές, οι οποίοι να δίνουν τα βασικά εφόδια, ώστε ο αθλητής να προχωρήσει σε ένα άλλο επίπεδο στη συνέχεια. Η Κύπρος ήταν ανέκαθεν από τις καλύτερες χώρες στην Ευρώπη σε αυτό τον τομέα, δηλαδή στην δημιουργία αθλήτων μέχρι τα 17. Αλλά, από εκεί και πέρα υπάρχει πρόβλημα, διότι στην Κύπρο η μόνη επιλογή για έναν αθλητή ήταν να προπονηθεί στην Ελλάδα.

Τα παιδιά δεν είχαν την ευκαιρία να μεταφερθούν στην Αγγλία, στην Ρωσία ή στην Αμερική. Αυτέ οι επιλογές ήταν άγνωστες. Όσοι αθλητές ταξίδεψαν στην Αμερική και προπονήθηκαν μαζί μου ήρθαν σε επαφή με νέα μοντέλα προπόνησης. Εγώ τυγχαίνει να είμαι Κύπριος, ωστόσο δουλεύω με το ρωσικό μοντέλο, έβαλα στοιχεία και από το αμερικανικό μοντέλο και κάναμε κλικ με την Λεοντία. Δουλέψαμε στο τεχνικό κομμάτι, στη δύναμη και πιστεύω ότι δώσαμε και οι δύο τον καλύτερό μας εαυτό. Δεν υστερούν οι Κύπριοι αθλητές σε θέματα βασικών υποδομών. Εγώ στην περίπτωση της Λεοντίας άλλαξα κάποια πράγματα, ωστόσο μπορώ να πώ ότι ολοκλήρωσα την πυραμίδα.

**Ο Πέτρος Κυπριανού με την κάτοχο της παγκύπριας επίδοσης και πρώην αθλήτριά του, Λεοντία Καλλένου.**

5. Είστε αρχιπροπονητής της Ολυμπιακής ομάδας της Εσθονιας αλλά και της Αμερικής. Ποιοι είναι οι νέοι στόχοι της Ολυμπιακής χρονιάς;

Τα παιδιά της Εσθονίας ζουν και γυμνάζονται μαζί μου στην Αμερική. Ο ένας ήταν στο Πανεπιστήμιο μαζί μου και οι άλλοι φοιτούν ακόμη εκεί. Ελπίζω να έχουμε στο Τόκυο και τον τρίτο, τον Κάρελ Τίλγκα, ο οποίος έχει 8100 βαθμούς στο δέκαθλο κι ελπίζω να φτάσει τους 8350 και να προκριθεί και αυτός. Έχω κι έναν μικρό, πολύ προσοντούχο, ο οποίος την δεδομένη στιγμή έχει 7500 βαθμούς, ωστόσο το μέλλον του θα είναι λαμπρό. Έχω τους τρείς της Εσθονίας και τους τρεις της Αμερικής μαζί μου, και ο στόχος είναι να έχω έξι αθλητές στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Είναι ένα όνειρο ζωής!

Είναι πολύ γεμάτη η τράπουλα κι ένα φουλ πρόγραμμα. Έχω και την ομάδα του Πανεπιστημίου, η οποία είναι τρίτη στη γενική κατάταξη. Έχουμε μία νέα ομάδα, με καινούργια παιδιά, οι οποίοι αποτελούν το 85% της ομάδας. Ταλεντάρες. Ματτ Μπόλινγκ, όλοι αυτοι. Έχουν έρθει πολύ μεγάλα ονόματα. Στα χαρτιά είμαστε πολύ καλοί, τώρα πρέπει να το κάνουμε και πράξη.

Είμαι ενθουσιασμένος με αυτό που γίνεται στο πανεπιστήμιο και νιώθω πολύ ωραία που πηγαίνουμε με τους μικρούς στους αγώνες. Είχαμε ήδη τον πρώτο μας αγώνα κλειστού στίβου και είναι ωραίο συναίσθημα, όταν υπάρχουν αλλαγές. Υπάρχει πολλή ενέργεια στην ομάδα και ωραία νοοτροπία. Έχω και τους Ολυμπιονίκες στην άκρη, οι οποίοι βοηθούν το κλίμα και το επίπεδο της προπόνησης ανεβαίνει.

**Με τον ασημένιο παγκόσμιο πρωταθλητή της Ντόχα στα σύνθετα, Μάικολ Ουίμπο.**

6. Τι ορίζουμε ως έναν καλό προπονητή σήμερα;

Για να κρίνουμε και να πούμε ότι ένας προπονητής είναι καλός, βασικό κριτήριο είναι η σταθερότητα. Ένας αθλητής μόνο δεν κάνει τον προπονητή. Ένας προπονητής πρέπει να έχει πολλούς αθλητές και να υπάρχει σταθερότητα στις επιτυχίες ή σταθερότητα στην ανάπτυξη αθλητών. Για παράδειγμα, από Κύπρο και Ελλάδα ο Αντώνης ο Γιαννουλάκης δείχνει μία σταθερότητα σε ψηλό επίπεδο. Αυτό που κάνει έναν προπονητή καλό είναι η διαίσθηση και το ένστικτο, δηλαδή να μπορεί ένας προπονητής να δει έναν αθλητή και να καταλάβει ότι ταιριάζει στο μοντέλο προπόνησης. Τεράστιοι προπονητές δεν κατάφεραν να προπονήσουν τεράστιους αθλητές.

Πρέπει να υπάρχει χημεία μεταξύ των δύο πλευρών, ο αθλητής να διαλέγει τον προπονητή αλλά και ο προπονητής τον αθλητή. Πολλές σχέσεις μεταξύ αθλητών και προπονητών δεν διαρκούν για πάντα. Από τη μια μπορεί να φέρει ένας προπονητής κάποιον αθλητή στο ταβάνι του, αλλά από την άλλη μπορεί ένας αθλητής να αλλάξει προπονητή και να φτάσει ακόμα πιο ψηλά. Δεν σημαίνει ότι οι προπονητές δεν είναι καλοί, υπάρχουν πολλά μοντέλα προπόνησης και πολλοί διαφορετικού τύπου αθλητές.

Μαζί με την διαίσθηση, καθοριστικό ρόλο παίζουν η γνώση και η εμπειρία. Για ‘μένα η σταθερότητα, όμως, είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ενός ικανού προπονητή. Στην ομάδα πρέπει να υπάρχει ομαδικότητα και κουλτούρα και δεν το κρύβω ότι δεν έχω διστάσει να διώξω πολύ καλούς αθλητές που, είτε πήραν τα μυαλά τους αέρα, είτε είχαν σταματήσει να δουλεύουν σκληρά. Το γκρουπ πρέπει να είναι δυνατό, ο κάθες αθλητής σπρώχνει και σπρώχνεται, συνεπώς, δεν μπορείς να έχει χαλαρούς αθλητές και είναι πολύ σημαντικό οι στόχοι να ταυτίζονται.

7. Ο στίβος αρχίζει και γίνεται πιο δημοφιλής σαν άθλημα. Αποκτά όλο και περισσότερη φημή κυρίως εκτός Αμερικής, διότι στην Αμερική ήταν πάντα διαδεδομένος. Έχουν μπει μεγάλοι χορηγοί πλέον στην αθλητική βιομηχανία και έχουν επεκταθεί σε όλο τον κόσμο, ενώ βλέπουμε Παγκόσμια Πρωταθλήματα να φιλοξενούνται σε χώρες που δεν έχουν παράδοση στον αθλητισμό. Παρατηρείτε εσείς σαν προπονητής αυτή την αλλαγή; Σας βρίσκει σύμφωνο ;

Ναι, βέβαια. Εγώ το βλέπω κι από άλλη σκοπιά. Πλέον συνεργάζομαι και με την Εθνική Ομάδα της Γερμανίας. Υπάρχει η επιθυμία για μία τριεθνή συνάντηση δεκάθλου, γι αυτό και θα πάω στο Λονδίνο αύριο και το βλέπω κι εκεί. Έχουν ανεβεί πάρα πολύ οι αριθμοί των χορηγών, είτε μεγάλοι, είτε μεσαίοι, είτε πιο μικροί. Ο Kevin Mayer θα έρθει σε εμάς για προετοιμασία κι έπρεπε να γράψουμε ένα συμβόλαιο που πάνω έχει 6-7 μεγάλους χορηγούς, το οποίο πρέπει να περάσει και από αυτούς. Αυτό δεν γινόταν παλιά. Αλλά συμφωνώ ότι υπάρχει μία ραγδαία ανάπτυξη του στίβου και αυτό οφείλεται και από τον τρόπο ανάπτυξης των αθλημάτων. Για παράδειγμα το μπέιζμπολ, το μπάσκετ, ή το ποδόσφαιρο χρησιμοποιούν τον στίβο ως υποδομή.

Όλα τα παιδιά που θέλουν να γίνουν επαγγελματίες και να κάνουν καριέρα στο NBA ή στο American Football, έχουν περάσει από τον στίβο, είτε ως σπρίντερ, είτε ως ρίπτες και αυτό έχει βοηθήσει το άθλημα. Για παράδειγμα εμείς είχαμε στο Πανεπιστήμιο τον καλύτερο ποδοσφαιριστή του American Football, ο οποίος στο κολλεγιακό πρωτάθλημα ήταν μέλος της ομάδας της σκυταλοδρομίας στα 4×100. Κάθε φορά που σκοράρει, πάντα ο εκφωνητής αναφέρει τις επιδόσεις του στον στίβο.

Οι μικροί εμπνέονται, θέλουν να γίνουν σαν αυτόν και ακολουθούν τα βήματά του. Πιστεύω και στην Ευρώπη έχει αρχίσει να γίνεται αυτό, το ευρωπαϊκά αθλήματα ακολουθούν αυτό το μοντέλο.

**Στιγμές από το κολλεγιακό πρωτάθλημα!**

8. Πως βλέπετε τον κυπριακό και ελληνικό στίβο; Υπάρχουν αθλητές σε ελίτ επίπεδο, οι οποίοι έφεραν και φέρνουν πολύ μεγάλες διακρίσεις. Αν πάμε ένα βήμα παρά πέρα, υπάρχει αύριο; Μπορούμε να έχουμε λαμπρό μέλλον στο στίβο;

Υπάρχει καλή θέληση από την ομοσπονδία και πιστεύω ότι προσπαθεί να κάνει το καλύτερο δυνατό. Εγώ έχω μιλήσει μαζί τους. Πέρισυ, με αφορμή ένα σεμινάριο ήρθα στην Κύπρο και παρατήρησα ότι είναι ανοικτόμυαλοι, απλώς πρέπει να δεκτεί η Κύπρος (και το έχω πει εκατοντάδες φορες), ότι η Εσθονία (που συνεργάζομαι μαζί τους) με τον ίδιο πληθυσμό να έχει ακοντιστή των 91 μέτρων, να έχει στην ιστορία της 11 δεκαθλητές με πάνω από 8000 πόντους.

Εμείς δεν έχουμε ούτε ένα πάνω από τους 8000 πόντους. Αυτό είναι απαράδεκτο. Πρέπει όπως δουλεύει ο Αντώνης (Γιαννουλάκης) και όχι μόνο ο Αντώνης, αλλά και πολλοί άλλοι προπονητές που έχουν την καλή διάθεση, κάπως-κάπου έχουν κολλήσει σε παλιές αρχές. Ακολουθούν πολλοί το ελληνικό μοντέλο προπόνησης, το οποίο είναι λάθος να ακολουθείται μόνο αυτό. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος μοντέλο. Είναι το μοντέλο που ταιριάζει καλύτερο στον κάθε αθλητή. Πρέπει να γίνονται περισσότερα προπονητικά camps σε διάφορα μέρη στον κόσμο. Αυτό κάνει ο Γιαννουλάκης στη Κύπρο με το γκρουπ του. Βρίσκονται συνέχεια έξω, έρχονται ξένοι αθλητές και δουλεύουν όλοι μαζί, ανοίγουν τα μυαλά.

Παίρνει ο ένας από τον άλλο στοιχεία. Αν πάμε στην Λεοντία, η Λεοντία έγινε καλύτερη, όταν άλλαξε πολλά πράγματα στην προπόνηση και δούλεψε, αλλά είχε και την Lavern Spencer στην προπόνηση να την σπρώχνει, είχε και την Τατιάνα. Οι αθλητές χρειάζονται καλύτερους αθλητές να τους σπρώχνουν. Η ΚΟΕΑΣ ανέκαθεν είχε την καλή διάθεση να βοηθήσει και ακόμα το κάνει. Πρέπει όμως να μπει ένας καλος προγραμματισμός και η δουλειά να είναι μεθοδική. Πρέπει να υπάρχουν βλέψεις για μετάλλια. Δεν μπορούμε να είμαστε χαρούμενοι με το να προκρινόμαστε στις Ολυμπιάδες και τα Παγκόσμια. Πρέπει να υπάρχουν βλέψεις για μετάλλια. Είτε μας αρέσει, είτε όχι πρέπει να πάμε κάνουμε το επόμενο βήμα και η ομοσπονδία να δώσει ώθηση στους αθλητές.

**Με την Ελληνίδα πρωταθλήτρια και πρώην αθλήτριά του, Τατιάνα Γκούσιν!**

9. Από Κύπριους αθλητές ποιους ξεχωρίζατε ή ξεχωρίζετε;

Η Κύπρος είχε τον Μάριο Χατζηανδρέου, ο οποίος αν και ήταν σταθερός πάνω από τα 17.30-17.40 δεν έφερε κάποιο μετάλλιο, ο Άννινος Μαρκουλίδης, ο Κατσαντώνης αυτοί ήταν μεγάλα ονόματα αλλά παντά φαινόταν ότι είμαστε ευχαριστημένοι με τις συμμετοχές τους. Πρέπει να πάμε ένα βήμα πιο ψηλά από το ευρωπαϊκό και τους κοινοπολιτειακούς. Πιστευώ ότι μπροούμε. Υπάρχει η δυνατότητα. Μίλαν Τραΐκόβιτς, ο αγαπημένος μου Κύπριος αθλητής αυτή τη στιγμή.

Παρακολουθώντας τη νοοτροπία του, τον τρόπο που αντιμετωπίζει τον στίβο με πάθος και δύναμη. Αυτή είναι η νοοτροπία που θέλουμε και πρέπει να την αφήσουμε να εξαπλωθεί. Από την άλλη, Απόστολος Παρέλλης. Φοβερή νοοτροπία πρωταθλητή. Είναι από τους κορυφαίους. Μιλάμε ότι για εκατοστά δεν πήρε μετάλλιο σε δύο διαφορετικές μεγάλες διοργανώσεις, που τις είδα και από κοντά. Δεν ξέρω πως δεν το πήρε ακόμη. Βέβαια, ο δίσκος είναι σε πολύ ψηλό επίπεδο, είναι πολύ δύσκολο το μετάλλιο. Αν διάλεγα κάποιον, θα ήταν αυτοί οι δύο. Είναι πολύ κοντά στο μετάλλιο.

10. Ευχή όλων είναι να έρθει το μετάλλιο. Ο στίβος φέρνει τις μεγαλύτερες διακρίσεις στην Κύπρο και πιο τραντακτό παράδειγα ο Κυριάκος Ιωάννου, ο οποίος έφερε δύο μετάλλια σε παγκόσμια πρωταθλήματα.

Ναι, ασφαλώς. (γέλια) Ξέχασα τον Κυριακό. Τον Κυριάκο τον θυμάμαι όταν ήρθε πέμπτη δημοτικού στο γήπεδο. Όταν έχεις αθλητές σαν τον Κυριάκο που φέρανε παγκόσμια μετάλλια, αυτό είναι το πιο τρανταχό παράδειγμα ότι μπορούμε. Ταλέντα υπάρχουν, ωστόσο πρέπει να τα βρούμε.

11. Θα σε ενδιέφερε να κάνεις μία συνεργασία με την Κυπριακή Ομοσπονδία και να βοηθήσεις την Κύπρο να φέρεις διακρίσεις;

Ναι, βέβαια! Εγώ πάντα έχω τα χέρια μου ανοικτά για την Κύπρο για να αγκαλιάσω την όποια προσπάθεια μου ζητηθεί. Με τον ΣΕΓΑΣ θα πραγματοποιήσουμε ένα webinar, τους έκανα κι άλλες φορές. Η Κύπρος όμως είναι που με ενδιαφέρει. Εγώ εδώ μεγάλωσα, εδώ γεννήθηκα.

Το παράθυρο είναι πάντα ανοικτό γι ‘αυτό το ενδεχόμενο, ωστόσο ο χρόνος μου είναι πολύ πολύτιμος και αν υπάρχει η καλή διάθεση με σωστό προγραμματισμό και επαγγελματισμό, εγώ είμαι πρόθυμος να βοηθήσω. Πρέπει να υπάρχει πλάνο. Δεν μου αρέσει η προχειρότητα και αντιεπαγγελματισμός. Δουλεύω 100% επαγγελματικά. Πληρωνόμαστε για να φέρνουμε επιτυχίες και για να εξελίσσουμε τους αθλητές. Τα υπόλοιπα δεν μας ενδιαφέρουν.