Μπορεί στις τάξεις της Εθνικής μας ομάδας του στίβου να υπάρχει απογοήτευση για τον υποβιβασμό στη Γ΄ Κατηγορία του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ομάδων, ωστόσο, κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις ή ουδέν «κακόν» αμιγές καλού. Ναι μεν, υπήρξαν ατυχίες, αποτυχίες και… πτώση, όμως είναι σημαντικό το ότι κάποια νεαρά παιδιά πήραν τις πρώτες εμπειρίες τους στην Κροατία, στην πιο σημαντική διοργάνωση για την Κυπριακή Ομοσπονδία Ερασιτεχνικού Αθλητισμού Στίβου. Είναι η πιο σημαντική, γιατί αξιολογείται η ολότητα του κυπριακού στίβου και όχι οι πρωτοκλασάτοι αθλητές μας.

Κάθε φορά σε αυτές τις διοργανώσεις βλέπουμε πού είμαστε «γυμνοί», σε ποια αγωνίσματα υστερούμε σε μεγάλο βαθμό και σε ποια κρατάμε ψηλά την κυπριακή σημαία.

του Αργύρη Αργυρού

Στο συγκεκριμένο θέμα δεν θα μπούμε στη διαδικασία ανάλυσης για το τι έγινε στο Βάραζντιν, ούτε θα επιχειρήσουμε την κριτική για κάποιες κακές στιγμές και το γιατί δεν κερδίσαμε την παραμονή. Αλλά θα επικεντρωθούμε στο αύριο. Και κάθε αύριο είναι πιο σημαντικό από το χθες, φτάνει να έχουμε το διαυγές μυαλό να αξιολογήσουμε τις καταστάσεις όπως πραγματικά είναι. Το 2019 αποτελεί την τελευταία τεράστια προσφορά στην εθνική ομάδα, τουλάχιστον δύο σπουδαίων αθλητών, η απόσυρση των οποίων μετά τους Ολυμπιακούς του Τόκιο, θα αφήσει δυσαναπλήρωτο κενό.

Ο λόγος για την κορυφαία αθλήτριά μας όλων των εποχών, την Ελένη Αρτυματά, η οποία πρόσφερε στην Κύπρο 6 πρώτες θέσεις και 5 δεύτερες στα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα Ομάδων από το 2009, χωρίς να συμπεριλαμβάνονται οι σκυταλοδρομίες. Είναι, μάλιστα, η δεύτερη κορυφαία σε όλη την Ευρώπη (!!!) σε θέσεις τριάδας, μετά την εντυπωσιακή Βουλγάρα Ιβέτ Λάλοβα – Κόλιο (11 πρώτες – 2 δεύτερες θέσεις), η οποία έχασε στο 200άρι του 2010 στη Μάλτα από την πρωταθλήτριά μας. Η λογική απόσυρση της 33χρονης Αρτυματά μετά το Τόκιο 2020, θα πρέπει να προβληματίζει από τώρα την ΚΟΕΑΣ, ούτως ώστε να βρεθεί αντικαταστάτρια και για το 400άρι, αλλά και τις σκυταλοδρομίες. Άλλο να έχεις αθλήτρια που καλύπτει τα 400μ. σε 51 με 52 δεύτερα και άλλο σε 55 με 56! Οι βαθμοί της Αρτυματά ήταν πάντα υπερπολύτιμοι σε 100μ., 200μ., 400μ., 4Χ100μ. και 4Χ400μ.

Ο δεύτερος τεράστιος αθλητής μας που θα πει «αντίο» στην ενεργό δράση το 2020 είναι ο κορυφαίος στην ιστορία του κυπριακού στίβου, αφού είναι ο μοναδικός αθλητής μας μέχρι σήμερα που κατέκτησε μετάλλια σε παγκόσμια πρωταθλήματα. Ο 35χρονος Κυριάκος Ιωάννου, αργυρός παγκοσμιονίκης το 2009 στο Βερολίνο και χάλκινος το 2007 στην Οσάκα, με το εντυπωσιακό άλμα στα 2,35μ., μπορεί να μην έλαβε μέρος σε αρκετά Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα Ομάδων, εξαιτίας των συχνών και πολλαπλών τραυματισμών του, αλλά αποτελεί την κορωνίδα του κυπριακού στίβου.

Ωστόσο, πλέον με τα χρώματα της Εθνικής Ομάδας αγωνίζεται και ο Δημήτρης Χονδροκούκης, ο οποίος έχει επανέλθει πλήρως από τον τραυματισμό του και είναι σε θέση να πραγματοποίησει άλματα πάνω από τα 2.25. Σε περίοδο επαναφοράς βρίσκεται ο Βασίλης Κωνσταντίνου, ο οποίος αν βρει το καλό του εαυτό μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις ενός μεγάλου αγώνα.

Δεν αποκλείεται η φετινή παρουσία στο Βάραζντιν να ήταν και η τελευταία του 15^ου κορυφαίου σε διακρίσεις στη συγκεκριμένη διοργάνωση από όλη την Ευρώπη, του Απόστολου Παρέλλη. Με 8 παρουσίες στην πρώτη τριάδα (3-2-3) ο 34χρονος δισκοβόλος μας είναι ίσως ο μόνος που μπορεί να έχει αξιόλογη διαδοχή σε δύο χρόνια, αν ωριμάσουν αγωνιστικά οι Γιώργος Κονιαράκης και Χριστόφορος Γενεθλή. Οι ρίψεις (ιδιαίτερα στις γυναίκες) είναι από τις αδυναμίες του κυπριακού στίβου, με εξαίρεση τον Αλέξανδρο Πουρσανίδη (σφυροβολία) και την Ανδρονίκη Λαδά (δισκοβολία).

Στην Κροατία ήταν εμφανέστατη η απουσία του Αμίν Χαντίρι στις μεσαίες και μεγάλες αποστάσεις. Η εμπειρία, η μαχητικότητα και το πείσμα του γεννημένου στο Μαρόκο αθλητή μας μάς έδιναν αρκετούς βαθμούς, όμως, τώρα είναι η στιγμή που θα πρέπει να βρεθούν παιδιά με διάθεση για θυσίες και να τρέξουν πολλά χιλιόμετρα, αφού απαιτείται μεγάλη αφοσίωση για να έχεις καλές επιδόσεις σε 1.500μ., 3.000μ. και 5.000μ. Δεν θα συνεχίσουμε την ανάλυση για τα «κενά» ή «γυμνά» αγωνίσματα, τα οποία γνωρίζει πολύ καλύτερα η ΚΟΕΑΣ και θα προχωρήσουμε στο αύριο…

Το αύριο…

Το 2021 στη Γ΄ Κατηγορία του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ομάδων τα πράγματα δεν θα είναι τόσο εύκολα όσο πιστεύουν κάποιοι. Η Κύπρος θα έχει επικεφαλής τούς Μίλαν Τράικοβιτς, Νεκταρία Παναγή, Αλέξανδρο Πουρσανίδη, την -ελπίζουμε σύντομα υγιή- Ραμόνα Παπαϊωάννου, την αναμενόμενα βελτιωμένη Ναταλία Ευαγγελίδου, τον Νίκανδρο Στυλιανού, τις δίδυμες αδελφές Φωτοπούλου, την Ανδρονίκη Λαδά και ευελπιστούμε στη γρήγορη επαναφορά σε υγιή κατάσταση των Παΐσιου Δημητριάδη, Ναταλίας Χριστοφή και Χρίστου Δημητρίου.

Ο κυπριακός στίβος έχει δύο χρόνια μπροστά του για να παρουσιάσει κάτι το πολύ καλύτερο στην επόμενη διοργάνωση. Κι αυτό δεν εξαρτάται μόνο από την ΚΟΕΑΣ, αλλά περισσότερο από τους ίδιους τους αθλητές και τους προπονητές τους. Πρέπει να καλλιεργηθεί η νοοτροπία επαγγελματικής συνεισφοράς στην εθνική ομάδα, που σημαίνει ότι δίνω τον καλύτερό μου εαυτό για να τιμήσω τη χώρα μου. Δυστυχώς, κάποιοι νεαροί και νεαρές δυσκολεύονται να μπουν στο πνεύμα της εθνικής ομάδας, ιδιαίτερα όταν πάνε ταξίδι για πρώτη φορά. Θα πρέπει να αισθάνονται μεγάλη τιμή που επιλέγονται για να στελεχώσουν την εθνική ομάδα και ταυτόχρονα μεγάλη υποχρέωση για να δώσουν το 110% των δυνατοτήτων τους.

Στο Βάραζντιν υπήρξαν επιδόσεις από κάποιους πολύ πιο χαμηλές του ατομικού τους ρεκόρ, εξαιτίας του ότι δεν δούλεψαν σωστά πριν από το μεγάλο ραντεβού ή δεν ήταν συγκεντρωμένοι στην υποχρέωσή τους. Ίσως η ΚΟΕΑΣ να πρέπει να μαζεύει σε ειδική συγκέντρωση τους επιλεχθέντες αθλητές λίγο διάστημα πριν από την έναρξη της διοργάνωσης και να τους μιλούν οι ομοσπονδιακοί προπονητές και ομαδικά και ατομικά. Ο κάθε άνθρωπος είναι μια ξεχωριστή προσωπικότητα, όμως αποτελεί μέλος ομάδας στις υποχρεώσεις της εθνικής στίβου και ίσως κάποιοι να χρειάζονται πνευματική βοήθεια, αν δεν έχει συσσωρευτεί στο μυαλό τους παρόμοια εμπειρία.

Στον επαγγελματισμό των αθλητών και των σωματειακών προπονητών θα σταθούμε για τη βελτίωση στις επιδόσεις. Ξέρουμε όλοι ότι ως λαός αφήνουμε ακαλλιέργητο το ταλέντο που μας χαρίζεται και πολλές φορές είμαστε τεμπέληδες για να μοχθήσουμε για να φτάσουμε ψηλά. Αυτοί που έφτασαν σε τεράστιες επιτυχίες, είναι αυτοί που θυσίασαν πάρα πολλά, ολόκληρη την εφηβική και νεανική ηλικία τους, και αφοσιώθηκαν πλήρως στην καλλιέργεια του ταλέντου τους.

Αυτοί θέλουν μιμητές και η νέα γενιά, στην οποία διακρίνεται αρκετό ταλέντο, θα πρέπει να αποφασίσει ότι θα κάνει τις θυσίες που χρειάζονται για τη… δόξα και ίσως και το χρήμα. Δεν ξέρω αν χρειαζόμαστε ειδικούς προπονητές σε κάποια αγωνίσματα (ξένους εννοώ) και αν χρειάζονται, ο Κυπριακός Οργανισμός Αθλητισμού θα πρέπει να σταθεί αρωγός για την πρόσληψή τους. Ο κυπριακός στίβος είναι πάντα ο «βασιλιάς» των επιτυχιών σε μεγάλες διοργανώσεις πολυαθλημάτων, όπως Ολυμπιακοί, Μεσογειακοί, Ευρωπαϊκοί Αγώνες και αξίζει περισσότερης στήριξης. Για να συνεχίσει να φέρνει επιτυχίες και μετά το 2020, θα πρέπει να υπάρξει πιο επαγγελματική προσέγγιση και προπονητών και αθλητών, αλλιώς, δυστυχώς, θα σβήσει…

Η προσπάθεια για επάνοδο στη Β΄ Κατηγορία θα είναι δύσκολη, αφού τις τρεις προνομιούχες θέσεις θα διεκδικήσουν δυνατές χώρες στο στίβο όπως το Ισραήλ (με μία σωρό ξένους αθλητές), η Σερβία, η Μολδαβία και η Βοσνία / Ερζεγοβίνη. Συνολικά, στη διοργάνωση θα λάβουν μέρος 17 χώρες, οι υποβιβασθείσες Ισραήλ, Κύπρος, Λουξεμβούργο, Γεωργία και Μάλτα και οι 12 που ήταν και φέτος στη Γ΄ Κατηγορία, οι Σερβία, Βοσνία / Ερζεγοβίνη, Μολδαβία, Μαυροβούνιο, Αρμενία, Σκόπια, Σαν Μαρίνο, Κόσοβο, Αλβανία, Αζερμπαϊτζάν, Ανδόρα και Μικρά Κράτη.

Θεωρούμε σημαντικό το ότι η προσπάθεια ανασύνταξης της εθνικής μας ομάδας στίβου, σε ένα μεταβατικό στάδιο μετά τους Ολυμπιακούς του 2020, θα γίνει από τη Γ΄ Κατηγορία του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ομάδων. Η νέα γενιά θα κληθεί να ανταγωνιστεί όχι αθλητές κορυφής, αλλά θα πάρει τις πρώτες εμπειρίες της με ισάξιους, κάποιους καλύτερους και κάποιους χειρότερους αθλητές.

Το δικό τους στοίχημα είναι να αξιοποιήσουν αυτές τις εμπειρίες για τη δική τους αγωνιστική άνοδο και κυρίως για να ξαναγεμίσουν κάποια «κενά» αγωνίσματα. Το 2021 θα αποτελέσει την πρώτη ένδειξη για το παρόν και το μέλλον του κυπριακού στίβου. Μέχρι τότε, όμως, χρειάζεται σκληρή δουλειά, πολύ καλύτερη επαγγελματική προσέγγιση σε κάθε αγώνισμα ξεχωριστά από αθλητές, προπονητές και ΚΟΕΑΣ, αξιολόγηση και στήριξη στα ταλέντα και… θυσίες.

TRACKFIELDCY