Συνέντευξη Περικλή Ιακωβάκη: «αυτό που μένει είναι η αγάπη»

Με αφορμή τις κορυφαίες επιδόσεις που παρατηρούμε τον τελευταίο χρόνο στο αγώνισμα των 400μέτρων με εμπόδια, βρήκαμε την ευκαιρία να επικοινωνήσουμε μ’ένα δικό μας “παιδί”, τον άνθρωπο που το 2006 στο Γκέτεμποργκ κατέκτησε την Ευρώπη, καταλαμβάνοντας την 1η θέση και το χρυσό μετάλλιο στα 400μέτρα με εμπόδια.

Ταυτόχρονα, είναι ο άνθρωπος που τρία χρόνια πριν, το 2003, κατέλαβε το χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στο Παρίσι, πλημμυρίζοντας το ελληνικό κοινό με δάκρυα χαράς και συγκίνησης. Χρυσή σελίδα στην καριέρα του το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα το ‘98 στο Παρίσι, όπου αναδείχθηκε “χρυσός” Παγκόσμιος Πρωταθλητής στην κατηγορία εφήβων-νεανίδων, ενώ οι συμμετοχές του σε τελικούς μεγάλων διοργανώσεων είναι αμέτρητες σε όλες τις ηλικιακές κατηγορίες. Έζησε την χρυσή περίοδο του ελληνικού στίβου πριν την Ολυμπιάδα της Αθήνας, αλλά ταυτόχρονα, έζησε και το σκάσιμο της φούσκας την επόμενη μέρα των Ολυμπιακών Αγώνων. Ο ίδιος έμεινε σταθερός σε ψηλό επίπεδο και κράτησε την ελληνική σημαία ψηλά σε μία περίοδο, όπου ο ελληνικός στίβος παρουσίασε μεγάλη κάθοδο. Ο λόγος για ποιον άλλο; Περικλής Ιακωβάκης!

Σήμερα, υπηρετεί τον χώρο του αθλητισμού ως εκπρόσωπος των ευρωπαίων αθλητών στην Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Στίβου αλλά είναι και ο υπεύθυνος ενός μεγάλου και αρκετά υποσχόμενου project, το οποίο στοχεύει στην ενασχολήση και την ανάδειξη ταλέντων στο χώρο του κλασικού αθλητισμού.

Ο μετρ των χαμηλών εμποδίων μας μιλάει για τον ελληνικό και κυπριακό στίβο. Μας μιλαέι  επίσης, για το αγώνισμα των 400μέτρων με εμπόδια που παρουσιάζει τεράστια άνοδο, αλλά, την ίδια ώρα υπερθεματίζει το ζήτημα των ευθυνών που έχει η ομοσπονδία απέναντι στο άθλημα. Ταυτόχρονα, βάζει στην συζήτηση και μία πινελιά από την δική του προσωπικότητα, ενώ, στέλνει πολλαπλά μηνύματα για την σημασία του αθλητισμού στην ζωή μας.

του Σάββα Ευαγγελίδη

Με την συζήτηση να γίνεται διαδικτυακά, καθώς ο Περικλής Ιακωβάκης επέστρεφε από το Μινσκ και βρισκόταν στο αεροδρόμιο της Βιέννης, αφού παρακολούθησε από κοντά την διήμερη αναμέτρηση μεταξύ Ευρώπης και ΗΠΑ, η πρώτη ερώτηση δεν θα μπορούσε να ήταν διαφορετική!

1.Πως σου φάνηκε η αναμέτρηση μεταξύ Ευρώπης και ΗΠΑ; Έμεινες ευχαριστημένος από το θέαμα;

Ήταν ένα καλό πρώτο πείραμα αυτό που είδαμε, όσοι βρεθήκαμε στο Μινσκ. Είναι εμφανές ότι επηρεάσε σε πολύ μεγάλο βαθμό το γεγονός ότι το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου είναι στο τέλος του μήνα. Υπάρχαν πολύ μεγάλες απώλειες από πλευράς Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, οι οποίες δεν “κατέβασαν” τα πρωτοκλασάτα τους ονόματα, αλλά, εκπροσωπήθηκαν (οι ΗΠΑ) σε πολλά αγωνίσματα από αθλητές και αθλήτριες μικρότερων ηλικιακών κατηογοριών. Θα δούμε σε ποιους τομείς υπάρχουν περιθώρια βελτιώσης οργανωτικά και θα δουλέψουμε πάνω σε αυτά. Θεωρώ ότι θα βελτιωθούν αρκετά πράγματα την επόμενη φορά.

2. Μιας και ξεκίνησε η συζήτηση από το The Match, ας μιλήσουμε και λίγο για το DNA που πραγματοποιήθηκε τον περασμένο Ιούνιο.

Ασφαλώς το DNA είναι και αυτό ένα νέο εγχείρημα, όπου στόχος είναι το θέαμα και η αγωνία μέσα από τον ομαδικό χαρακτήρα. Δηλαδή, να πηγαίνει κάποιος στο γήπεδο και να ψυχαγωγείται, κυρώς για τη νέα γενιά. Είναι γεγονός ότι δεν ευνοεί σαν διοργάνωση την επίτευξη μεγάλων επιδόσεων, ωστόσο, είναι ένα πολύ ενδιαφέρον project, το οποίο είναι συναρπαστικό στα μάτια των θεατών με ξεκάθαρο χαρακτήρα προπονητικών τεστ-σόου για μικρότερες ηλικίες.

3. Βλέπουμε τρομερές επιδόσεις στα Diamond League στα 400 μέτρα με εμπόδια κάτω από τα 47 δευτερόλεπτα. Διανύουμε μια διετία απίστευτων ρεκόρ. Λες να ζούμε στην επόχη των χαμηλών εμποδίων;

Η αλήθεια είναι ότι όντως βλέπουμε φοβερές επιδόσεις από τους τρεις: Warholm, Samba και Benjamin. Συμβαίνει κάτι πολύ όμορφο, είναι φανταστικό! Είναι και οι τρεις εκπληκτικοί αθλητές και σπρώχνει ο ένας τον άλλο να θέλουν να γίνουν καλύτεροι. Παρασύρει ο ένας τον άλλο σε γρήγορους ρυθμούς και βλέπουμε συνεχώς αυτές τις επιδόσεις. Το βίωσα κι εγώ αυτό. Έβλεπα τους άλλους αθλητές και συνεχώς ήθελα να βελτιώνομαι, απομυθοποίησα τις επιδόσεις και πίστευα πως μπορώ να τρέξω κi εγώ γρήγορα. Ο συναγωνισμός είναι κάτι υγιές και σε βοηθάει να γίνεσαι όλο και καλύτερος. Ο μόνος φόβος μου είναι πως και οι τρεις βρίσκονται σε πολύ μικρή ηλικία, έχουν τρέξει πολύ γρήγορα και δεν είναι βέβαιο το πως θα συνεχίσουν να έχουν μακροχρόνια εξέλιξη. Είναι και οι τραυματισμοί στο παιχνίδι που βγαίνουν σε μεγαλύτερες ηλικίες. Η σταθερότητα είναι τεράστια υπόθεση στον αθλητισμό και αυτό είναι κάτι που κρίνεται από τον χρόνο.

4. Είσαι ένας άνθρωπος ο οποίος έζησες τον στίβο στο πετσί σου ως πρωταθλητής, αλλά τώρα, υπηρετείς το άθλημα από άλλο πόστο και παρακολουθείς τα δρώμενα από διαφορετική οπτική γωνία. Πώς βλέπεις σήμερα τον ελληνικό στίβο;

Όντως, έζησα τον ελληνικό στίβο στο αποκορύφωμα του, το οποίο στο φίλαθλο κοινό μεταφράζεται σε Ολυμπιακοί Αγώνες Αθήνας 2004, αλλά, τον έζησα και στην μεγάλη αλλαγή του μετά την Ολυμπιάδα, όπου παρουσίασε μεγάλη πτώση. Είναι σύνηθες αυτό το φαινόμενο. Δεν πρέπει να προκαλεί εντύπωση. Συμβαίνει παντού, δηλαδή, μία οικοδέσποινα χώρα να παρουσιάζει μεγάλη άνοδο πριν την Ολυμπιάδα και μετά να έρχεται η καθίζηση.

Σήμερα, η Ελλάδα παρουσιάζει υψηλού επιπέδου αθλητές κυρίως στα άλματα. Πρέπει να δοθεί έμφαση και στα σπρίντ, στις ρίψεις και στα αγωνίσματα αντοχής και ημιαντοχής. Ύπαρχουν κάποια καλά ταλέντα στις ρίψεις αθλητών/τριων που ξεχωρίζουν σε παγκόσμιο επίπεδο π.χ ο Φραντζεσκάκης, αλλά πρέπει να γίνουν και άλλα πράγματα στο μέλλον.

5. Και στις μεσαίες και μεγάλες αποστάσεις;

Αυτή είναι πολύ καλή ερώτηση που πρέπει να προβληματίσει πολλούς. Οι μεσαίες και μεγάλες αποστάσεις είναι ένα στοίχημα της Ομοσπονδίας το οποίο έχει χαθεί, τουλάχιστον στην Ελλάδα. Είναι πραγματικά λυπηρό, γιατί το δρομικό κίνημα έχει αυξηθεί τόσο πολύ τα τελευταία χρόνια και ο απλός κόσμος έχει απομυθοποιήσει τις αποστάσεις. Έχουν απομυθοποιηθεί τα 5αρια, τα 10αρια, ο μισός μαραθώνιος ακόμα και ο μαραθώνιος. Βλέπεις χιλιάδες ανθρώπους πλέον, οικογενειάρχες ή μη, να τρέχουν με τα παιδιά τους μεγάλες αποστάσεις και αυτό είναι κάτι που πρέπει να εκμεταλλευτούμε και να επενδύσουμε πάνω του. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να φέρουν τα νέα παιδιά στο γήπεδο και να αγαπήσουν τον Κλασικό Αθλητισμό. Να παρακολουθήσουν αγώνες στίβου, να δουν αθλητές και αθλήτριες να αγωνίζονται και μετά να μπουν οι ίδιοι να δοκιμάσουν να αγωνιστούν. Πρέπει να δώσουμε ερεθίσματα στα παιδιά. Nα γνωρίσουν τον κλασικό αθλητισμό και το πιο σημαντικό είναι να τον κατανοήσουν. Η ομοσπονδία φέρει μερίδιο ευθύνης σε όλο αυτό και είναι κάτι που πρέπει να δουλευτεί. Το μερίδιο ευθύνης για αυτόν τον σχεδιασμό δεν υπάρχει μόνο στις χαρές και στις επιτυχίες, αλλά (υπάρχει) και στα δυσάρεστα και τις αποτυχίες.

6. Έπεσε κατηγορία η Εθνική Ελλάδος στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Εθνικών Ομάδων στο Μπύντγκοστς. Ήταν κάτι που περίμενες;

Είμαι βέβαιος ότι όσοι/ες συμμετείχαν έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό για την ομάδα. Ωστόσο, για να είμαστε ειλικρινείς αυτή ήταν πάντα η δυναμικότητά μας. Είμαστε πάντα με το ένα πόδι στην σούπερ λιγκ και με το άλλο στην πρώτη κατηγορία. Την μία χρονιά παλεύουμε με νύχια και με δόντια να μείνουμε στην σούπερ λιγκ και, είτε τα καταφέρνουμε να μείνουμε, είτε πέφτουμε και διεκδικούμε ξανά την άνοδό μας. Πάντα είμασταν μια ομάδα “ασανσέρ” ανάμεσα στις δύο πρώτες κατηγορίες.

7. Κυπριακός στίβος: αυτή η μικρή κουκίδα στον παγκόσμιο χάρτη που φέρνει επιτυχίες. Ποια η απόψή σου για τον κυπριακό στίβο;

Η Κύπρος είναι μία πολύ μικρή χώρα και θα έλεγα ότι τα νούμερα είναι σκληρά γι αυτήν. Φαίνεται, όμως, να γίνεται καλή δουλειά. Πρέπει να προσεχθούν τα παιδιά στις μικρές ηλικίες και να αναδειχθούν τα ταλέντα. Θα κεντρίσεις το ενδιαφέρον εκατό παιδιών, οι δέκα θα έρθουν κοντά στον χώρο να δοκιμαστούν και να γίνουν αθλητές. Άντε, να ξεχωρίσει ένας από αυτούς. Παρ’όλα αυτά, βλέπω ότι έχει σταθερά η Κύπρος δυό-τρείς αθλητές σε ψηλό επίπεδο στον Παγκόσμιο Στίβο. Ο Τραΐκοβιτς ήταν εξαιρετικός στον κλειστό και πραγματοποίησε φοβερές εμφανίσεις. Κανονικά, θα έπρεπε να τρέξει γρηγορότερα στον ανοικτό και μπορούσε να το κάνει μετά τις χειμερινές εμφανίσεις του. Δεν ξέρω αν είχε τραυματισμό το παιδί ή αν του βγήκε κάποια κούραση ή κάτι άλλο. Επιπλέον, η Κύπρος έχει τον Παρέλλη και τον Ιωάννου από την παλιά φουρνιά αθλητών, οι οποίοι είναι σταθερά σε πολύ ψηλό επίπεδο. Είναι και η Αρτυματά που είχε μπει σε τελικό παγκόσμιου πρωταθλήματος παλαιότερα και μετά τους τραυματισμούς που την ταλαιπωρούσαν είναι ακόμα στον χώρο και πραγματοποιεί πολύ καλές εμφανίσεις στα 400 μέτρα πια.

8. Είσαι ένας αθλητής, ο οποίος άφησε το στίγμα του στον ελληνικό αθλητισμό και αγαπήθηκες από τον κόσμο. Ποια ειναι τα πρώτα συναισθήματα που έχεις από την πορεία σου;

Τα συναισθήματα που μου έχουν μείνει είναι θετικά. Είχα το μερίδιο ευθύνης μου στην επιτυχία αλλά και στην αποτυχία. Προσπάθησα με κάθε δυνατό τρόπο να είμαι καλά μέσα μου και οι επιτυχίες να επισκιάσουν τις άσχημες στιγμές. Φυσικά, θα μπορούσα να πάω καλύτερα αλλά μπορούσα να πάω και χειρότερα!

9. Τι είναι αυτό που σε έκανε να ξεχωρίζεις σαν αθλητής;

Αυτό που με διέκρινε ως αθλητή πιστεύω είναι η προσήλωσή μου στην διαδικασία της προπόνησης αλλά και έξω από αυτήν. Ήμουν πειθαρχημένος και πιστός στο οτιδήποτε σημαίνει να είσαι αθλητής.

10. Σαν Περικλής, τι σου μένει από το ταξίδι και τι θεωρείς ότι σε έκανε να ξεχωρίζεις;

To μεγαλύτερο κέρδος από τον αθλητισμό είναι ότι μου έδωσε όλα τα εφόδια, ώστε να γίνω αυτός που είμαι σήμερα. Επίσης, κέρδισα το ότι ασχολούμαι (ακόμα) με τον κλασσικό αθλητισμό ως εκπρόσωπος των αθλητών στην European Athletics και μπορώ να προσφέρω ακόμα και τώρα. Είναι κάτι που μ΄αρέσει και θα συνεχίσω να προσφέρω στον χώρο με οποιονδήποτε τρόπο μπορώ.

11. Έχεις κάποια άλλη ανάμειξη με τον χώρο; Θα ήθελες να ασχοληθείς με κάτι άλλο που να αφορά στον κλασικό αθλητισμό;

Εννοείται οτι θα συνεχίσω να εκπροσωπώ τους αθλητές μέχρι να τελειώσει η θητεία μου, αλλά, ταυτόχρονα, είμαι υπεύθυνος ενός μεγάλου πρότζεκτ που μόλις ξεκίνησε. Πρόκειται για μία ακαδημία tennis, το ΤΑΤΟΪ Club, η οποία προσέθεσε στο πλάνο της ακαδημία στίβου, της οποίας και είμαι υπεύθυνος για την οργάνωση και λειτουργία. Είναι ένα πολύ καλό και υποσχόμενο πρότζεκτ, το οποίο ευελπιστώ πως θα βοηθήσει πολλά παιδιά να αναδείξουν το ταλέντο τους.

12. Ποια είναι η συμβουλή σου και ποιο μήνυμα θα έστελνες στα νέα παιδιά που έρχονται από πίσω;

Να στρέψουν την προσοχή τους στον αθλητισμό και να τον αγαπήσουν. Με τον αθλητισμό μόνο θετικά μπορείς να πάρεις και αυτό που θα μείνει είναι πως θα είσαι καλύτερος άνθρωπος. Αν καταφέρεις να γίνεις πρωταθλητής θα μείνει η αγάπη που εισπράττεις από τον κόσμο και γενικότερα από το ίδιο το άθλημα.