Τι άλλο πρέπει να κάνουν δηλαδή;

August 22, 2022

Το 25ο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στίβου που διεξήχθη στο Μόναχο αποτελεί πλέον παρελθόν κι εγώ ο αδαής που έζησα από κοντά την προσπάθεια της κυπριακής αλλά και της ελληνικής αποστολής παλεύω να απαντήσω ώρες ένα προσωπικό ερώτημα: “Τι άλλο πρέπει να κάνουν δηλαδή αυτοί οι άνθρωποι;”

του Σάββα Ευαγγελίδη

Εμείς ήμασταν μόνοι. Ήμασταν δηλαδή το μόνο κυπριακό μέσο που ασχολείται αποκλειστικά με τον στίβο αλλά και συπληρωματικά με άλλα ολυμπιακά αθλήματα. Από την Ελλάδα τα μέσα ήταν δύο, συν της κρατικής ελληνικής τηλεόρασης, ΕΡΤ, που έστειλε δημοσιογραφική ομάδα για το event! Ζωντανή μετάδοση του αγώνα για Κύπρο δεν υπήρχε πουθενά, ενώ η Ελλάδα των (σχεδόν) 11 εκατομμυριών και των 5 μεταλλιών, βρέθηκε δημιοσιογραφικά μέσα τριών(ανεξάρτητων) δημοσιογράφων.

Ευτυχώς για εμάς και δυστυχώς για τους άλλους. Ευτυχώς γιατί σε αυτές τις διοργνανώσεις φωνάζουν παρών όλοι όσοι είναι παρόντες καθόλη την διάρκεια της χρονιάς. Όσοι δηλαδή, στηρίζουν και προβάλλουν τις προσπάθειες των παιδιών τις δύσκολες μέρες, καθόλη την διάρκεια της χρονιάς και φωτογραφίζουν επιτυχίες, αποτυχίες, δάκρυα χαράς και λύπης.

Η πολιτεία; αναρωτιέμαι. Που ναι η πολιτεία να προχωρήσει με τα τυπικά ή έστω με τα στοιχειώδη, να παίξει πρώτη είδηση παντού ότι ο Απόστολος έγραψε τον 10ο του τελικό σε μια αθλητική πορεία 15 χρόνων στο κορυφαίο επίπεδο της Ευρώπης. Που ναι η πολιτεία να διαφημίσει τα παιδιά της; να βροντοφωνάξει στο Μόναχο ότι ο Μίλαν και η Φίλλιπα είναι 9οι στην Ευρώπη; ότι η Κατερίνα, ο Μίλτος, η Αντιγόνη και η Ελίνα κατέκτησαν την Ευρώπη.

Τι άλλο πρέπει να κάνουν αυτά τα παιδια για να σας αναγκάσουν να τους χειροκροτήσετε από κοντά; Μιλούσα τις προάλλες με ένα οικογενειακό φίλο εξηντάρη Αρειανό από τη Θεσσαλονίκη. -“Ήρθε το πανελλήνιο Θεσσαλονίκη. Πήγες να δεις Τεντόγλου; -Όχι. Αν πάρει ο Άρης το Τσιάμπιονς Λιγκ θα βγεις στους δρόμους; Σάστισε.

Μπαίνω στο σπίτι, αράζω στο καναπέ και κάποια στιγμή στη τελευταία αθλητική είδηση του κεντρικού δελτίου παίζει για 10 δευτερόλεπτα: “πρωταθλητής Ευρώπης ο Μάριος Γεωργίου, χρυσό μετάλλιο η Ελίνα Τζένγκο στον ακοντισμό, άρχοντας των δακτυλιδιών ο Πετρούνιας” καλό βράδυ.

Ευτυχώς για μένα στο Μόναχο είδα ελπίδα και φως στο τούνελ. Λίγοι είμαστε αλλά αμέτρητοι. Στο media center μια εβδομάδα τώρα περνούσαμε τις μέρες μας με τις παλιές καραβάνες του χώρου, όλη η ομάδα της ΕΡΤ μαζί ακόμα δύο-τρεις ανεξάρτητους δημοσιογράφους που δούλευαν για ξένα μέσα.

Είδα τον Καπουτζίδη να δηλώνει παρών για άλλη μια φορά σε μεγάλη διοργάνωση, είδα τους κορυφαίους Έλληνες φωτογράφους Άγγελο και Νάσο να βρίσκονται στις κερκίδες και να στηρίζουν είτε φωτογραφικά είτε με την παρουσία τους, είδα τον Αντρέα από την Κρήτη που έκανε την πρακτική του στη δημοσιογραφία να στηρίζει τιις προσπάθειες, Είδα τον Παναγιώτη, τον μοναδικό Έλληνας συντάκτη που βρέθηκε σε Ρώμη και Μόναχο για πισίνα και στίβο να ανεβακοταβαίνει τις σκάλες της μεικτής δακρυσμένος, να φωνάζει στην Αντιγόνη δακρυσμένος για τα μετάλλια, είδα την Αναστασία και την Μαρίλια να βρίσκονται σε όλα τα μήκη και πλάτη του ολυμπιακού σταδίου να αντιστέκονται στο πανηγυρισμό για να μην χάσουμε τη λήψη, είδα νέα παιδιά που ίσως δεν είχαν την τύχη να ακολουθήσουν το αγαπημένο τους ολυμπιακό άθλημα αγωνιστικά, αλλα υπήρετούν τον ολυμπισμό, την χώρα τους και την καρδιά τους από ένα άλλο πόστο.

Αυτοί έχουν απαντήσει εδώ και χρόνια στο ερώτημα. Όλα τα παιδιά που βρίσκονται στον αθλητισμό και δεν τυγχάνουν της ανάλογης προβολής δεν χρειάζεται να κάνουν τίποτε άλλο από αυτό που κάνουν για να αναδείξουν την πατρίδα τους σε όλα τα μήκη και και πλάτη του πλανήτη.

“Το τι άλλο πρέπει να κάνουν δηλαδή;”, αν χρειαστεί θα το κάνουμε εμείς!

*Το Trackfieldcy φέτος βρέθηκε στο πανελλήνιο πρωτάθλημα ανοικτού και κλειστού στίβου, σε όλα τα εγχώρια κυπριακά πρωταθλήτατα, στο Βαλκανικό ανοικτού, στο Ευρωπαικό ανοικτού, ενώ η αποστολή στο Μπέρμιγχαμ και τους Κοινοπολιτειακούς αγώνες χάθηκε 2 ώρες πριν την αναγώρηση λόγω ματαίωσης της πτήσης.

Stay tuned..