Το τρέξιμο του “χάρισε” πίσω την ελευθερία του!

Ο λόγος για τον Huwe Burton, ο οποίος στις 3 Ιανουαρίου 1989, σε ηλικία 16 ετών, βρήκε επιστρέφοντας από το σχολείο τη μητέρα του δολοφονημένη πάνω στο κρεβάτι της.

Λίγες μέρες αργότερα, στις 9 Ιανουαρίου, η επικεφαλίδα των “New York Times” έγραφε: “Γιός σκότωσε τη μητέρα του για χρήματα ναρκωτικών, σύμφωνα με την Αστυνομία”.

Ο Burton μετά από σειρά εξουθενωτικών ανακρίσεων που κράτησαν για μέρες, είχε εξαναγκαστεί από την Αστυνομία σε μια πλαστή ομολογία για τη δολοφονία της ίδιας του της μητέρας, νομιζόμενος ότι αυτή ήταν η καλύτερη λύση για να γλιτώσει από αυτό το μαρτύριο.

Δύο χρόνια αργότερα, σε ηλικία 18 ετών, καταδικάστηκε για τον φόνο της μητέρας του σε 15 χρόνια μέχρι και ισόβια ποινή φυλάκισης, με μοναδικό ενοχοποιητικό στοιχείο εναντίον του την εξαναγκασμένη ομολογία του…

Κατά τη διάρκεια της θητείας του στις φυλακές, ο Burton ξεκίνησε να τρέχει, προκειμένου να μπει σε φόρμα για το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου των φυλακών, όμως σύντομα συνειδητοποίησε ότι, όποτε έτρεχε, ένιωθε ελεύθερος, απελευθερωμένος από τα προβλήματα της καθημερινότητάς του.

Το όνειρο του ήταν να αγωνιστεί στον Μαραθώνιο της Νέας Υόρκης, κάτι που κατάφερε να πετύχει για πρώτη φορά το 2016, ενόσω ακόμη εκτελούσε την ποινή φυλάκισης του.

Λίγους μήνες πρωτού λάβει μέρος στον Μαραθώνιο της Νέας Υόρκης το 2016, το αμερικανικό πρόγραμμα δικαιοσύνης “The Innocence Project”, το οποίο έχει ως στόχο να βοηθήσει άτομα που έχουν καταδικαστεί αδίκως να εξηλεωθούν και να αποκτήσουν πίσω την ελευθερία τους, προσέγγισε τον Burton και προθυμοποιήθηκε να τον βοηθήσει, ώστε να επανανοίξει η υπόθεση του και να του αποδοθεί δικαιοσύνη.

Το 2017 η υπόθεση άνοιξε επισήμως ξανά και στις 24 Ιανουαρίου το 2019, το Δικαστήριο ανακοίνωσε επιτέλους αυτό που ο Burton ήδη γνώριζε: ότι δεν είχε σκοτώσει τη μητέρα του.

Ο ίδιος πιστεύει ότι η ιστορία του δεν συνέβη για το τίποτα και σήμερα προσπαθεί, μέσω του προγράμματος “The Innocence Project”, να βοηθήσει ανθρώπους, όπως ο ίδιος, που έχουν καταδικαστεί αδίκως, να αποκτήσουν πίσω την ελευθερία τους.

“Είναι απίστευτο το πώς με έχει επηρεάσει το τρέξιμο”, αναφέρει ο Burton. “Μπορεί κανείς να ανακαλύψει το τρέξιμο ακόμη και στις συνθήκες που βρισκόμουν εγώ και είναι λες και μπορείς να δεις την ελευθερία απεικονισμένη στο πρόσωπο εκείνου που τρέχει, ακόμα και αν βρίσκεται σε μια αυλή στις φυλακές”.

Όπως εξήγησε, ξεκίνησε να τρέχει διότι ήταν κάτι που μπορούσε να ελέγξει και να το κάνει δικό του. Συνέχισε να τρέχει, διότι ήταν ένα μέσο επικοινωνίας, μια “παγκόσμια γλώσσα”, που τον βοηθούσε να ενωθεί με τον υπόλοιπο κόσμο, να νιώσει πως είναι μέρος του. Το τρέξιμο ήταν η διέξοδος του, εκείνη η στιγμή μέσα στην ημέρα που μπορούσε να ξεχάσει τα προβλήματα του και να αφεθεί ελεύθερος, να νιώσει στο πετσί του το αίσθημα της επιδίωξης ενός στόχου, της επιτυχίας, της αποτυχίας, της κούρασης για την υλοποίηση του ονείρου.

Έτσι, την πρώτη Κυριακή του Νοέμβρη το 2019, ο Burton έκανε πραγματικότητα το όνειρο του και έτρεξε ως ελεύθερος άνθρωπος τον Μαραθώνιο της Νέας Υόρκης, τερματίζοντας σε κάτι περισσότερο από 5 ώρες. Είχε τρέξει αυτό τον αγώνα για όλους τους ανθρώπους στο “Innocence Project”, για τη μαμά και τον μπαμπά του, για τους δικηγόρους που τον βοήθησαν να εξηλεωθεί, αλλά πάνω απ’ όλα, είχε τρέξει για τον εαυτό του.