Τo «ΑΥΘΕΝΤΙΚΟ» στον μαραθώνιο, είσαι ΕΣΥ!

Φίλε δρομέα,

Ας μην γελιόμαστε, ένα απλό «γκουγκλάρισμα» της λέξης Μαραθώνιος, σου δίνει όλες τις πληροφορίες για την ιστορία του, όπου διαπιστώνεις κάποιες αλήθειες.

του Ηρακλή  Α. Σωτηράκη

Ούτε την αυθεντική διαδρομή θα τρέξεις, ο Αθηναίος πολεμιστής μάλλον από τον δρόμο της Πεντέλης  έφτασε στην Αθήνα και όχι από Πικέρμι, ούτε αυθεντική απόσταση θα κάνεις, η απόσταση 42.195 μέτρα καθιερώθηκε από τους Άγγλους, γιατί τόσο  απέχουν να ανάκτορα του Μπάκιγχαμ από το Στάδιο που τερμάτισε ο Μαραθώνιος του Λονδίνου το 1932  , ούτε τον Λαμπράκη θα τιμήσεις, φέτος ίσως  βγάλουν και τη μορφή του από το μετάλλιο,  που το 1983 έδωσε το όνομα του  στον αγώνα,  ούτε την παγκόσμια Ειρήνη θα ζητήσεις όπως έκανε ο Γρηγόρης  και ο Ράσελ το 1963.


Αυθεντικός, ο Μαραθώνιος δεν υπήρξε ποτέ, εκτός ίσως από τη λέξη του τίτλου. Εκτός από την λέξη του τίτλου και…. εσένα! Γιατί, το μόνο Αυθεντικό σ’αυτή τη διοργάνωση που συμμετέχεις, είναι η δική σου θέληση να ξεπεράσεις τον εαυτό σου, είναι το δικό σου βλέμμα καρφωμένο στην ιστορική μνήμη, που τα βήματα σου θα την ξαναζωντανέψουν μέσα σου, κάθε βήμα και ένα όνειρο  για το στόχο σου, μία θύμηση για όσα ανεκπλήρωτα μας πληγώνουν, μία σταγόνα οργής για τις αδικίες του πλανήτη.

Γιατί εσύ είσαι εδώ, στην εκκίνηση ενός αγώνα, για τον οποίο έχεις πονέσει, έχεις ματώσει, έχεις θυσιαστεί , πριν καν ξεκινήσει, όχι για να ανταγωνιστείς, αλλά για να συναγωνιστείς. Και όπως οι  Αθηναίοι δεν ήρθαν εδώ χωρίς όπλα, χωρίς εκπαίδευση, έτσι κι εσύ δεν ήρθες στην εκκίνηση χωρίς προετοιμασία, χωρίς εσωτερική πειθαρχία, χωρίς σωματικό πόνο.

Όμως έχεις  μαζί σου και το μεγάλο όπλο σου το ίδιο που είχαν και οι Αθηναίοι, την πίστη στον εαυτό σου,  τη θέληση να το κάνεις, όχι για να το πουλήσεις ή για να το εκμεταλλευτείς, αλλά για να το διαλαλήσεις σε κάθε σου κύτταρο, να φωνάξεις στο σώμα σου και στο μυαλό σου, «μπορώ».

Οι στρατιώτες για την Ελευθερία της πατρίδας τους, εσύ για την απελευθέρωση των δυνατοτήτων σου.

Γιατί αυτή είναι η στιγμή.

Είναι η στιγμή,  που τα περιττά κιλά εξαερώνονται οι λειψές προπονήσεις αναπληρώνονται, οι πόνοι εξαλείφονται, και το μόνο που μένει να τρέχει την διαδρομή, είναι το μυαλό, η καρδιά, είναι εκείνη η περίεργη χημική ένωση που δημιουργεί την πίστη.

Και η πίστη, δεν τρέχει τον αγώνα με προϋπόθεση αυθεντικότητας, διαδρομής, μέτρων, προθέσεων.

Η πίστη είναι αυθεντική από μόνη της, τρέχει τον αγώνα για σένα, για τη δική σου ύπαρξη την ΑΥΘΕΝΤΙΚΗ ύπαρξη του ερασιτέχνη δρομέα, που καταφέρνει να φτάσει το σώμα του στα όρια του.

Είναι η πίστη σου, το πιο γνήσιο διαμάντι αυτού του αγώνα. Γι αυτό και δεν μπορεί, παρά να φτάσεις στο τέρμα.

Και τότε το μεγάλο πανηγύρι θα γίνει στη πηγή της επιτυχίας σου, στο μυαλό σου.

Το βράδυ, όταν θα μείνεις μόνος, την ώρα που θα ξαπλώσεις  για να ξεκουράσεις το σώμα, την ώρα που η λέξη «Μαραθωνοδρόμος», θα έχει αποκτήσει για σένα πια, ένα διαφορετικό ένα χειροπιαστό νόημα, την ώρα που θα λες στον εαυτό σου «το έκανα», εκείνη την ώρα θα γνωρίζεις πια,  πως όλα τα κύτταρα σου, όποια λειτουργία και αν εκτελούν στο σώμα σου, εσύ κατάφερες να τα κάνεις να έχουν ένα και μοναδικό αφεντικό.

Την ψυχή σου.

Καλό αγώνα φίλε
Υ.Γ.  Στη μνήμη του συνονόματου που έφυγε πριν λίγες μέρες, και των 102 που θα ξεχάσουμε φέτος. Πέρασε κι όλας ένας χρόνος…


Ηρακλής  Α. Σωτηράκης
finisher Μαραθωνίου
2014, 2015. 

Πηγή: runningnews.gr